Από το Diogenis στον Κιθαιρώνα.
Tελευταίο σχόλιο* της BrainCo #1
Δεν θα εστιάσω στη σκηνοθεσία, στις επιλογές, στην άποψη του Δημήτρη Λιγνάδη ή τις ερμηνείες των ηθοποιών, μιλώντας για την πιο pop θεατρική πρόταση του καλοκαιριού. Μόνο στο πως κάνεις ηθοποιό κάποιον που θέλει να γίνει, με τρόπο εντατικό. Για να σκεφτούν όσοι θεατές είδαν την παράσταση, για να εμπνευστούν οι ηθοποιοί να κάνουν τρελές επιλογές, για να τολμήσουν όσοι θέλουν κάτι πολύ και να δουλέψουν όσο ο κύριος Αναστάσιος. Χρησιμοποιώ το βαφτιστικό του γιατί ο Σάκης είναι περσόνα κι εγώ είδα ένα πλάσμα που του μοιάζει μεν, αλλα δεν είναι ο Σάκης όπως τον ξέραμε μέχρι την άνοιξη. Να σημειώσω πως δε μιλάει μια ρουβίτσα.
Δε βγαίνει με μάγια και με ξόρκια ζωντανός οργανισμός πάνω σε σκηνή ανοιχτού θεάτρου αγκαζέ με τραγωδία, χωρίς να έχει μακριά, επίπονη εκπαίδευση, δυσκολότερη απ’ αυτήν που έχει ένας τραγουδιστής. Η αρτιότητα του τονισμού και της απεύθυνσης δεν είναι κάτι που το φοράς και πας. Θέλει μαθητεία, εξάσκηση, παιδεία τόσο ως θεατής διαφορετικών θεατρικών ειδών και σκηνοθεσιών, όσο και ως μαθητής ετερόκλητων δασκάλων. Έτσι ώστε, αντιμέτωπος με χίλια δυο ερεθίσματα, να φτάσεις στο γιατί και πως μιλάω πάνω στη σκηνή. Δε μιλάμε, λοιπόν, για έναν φοβερό ηθοποιό, για μια ξεχωριστή ερμηνεία που έδωσε άλλη πνοή στο ρόλο κ.λ.π. κ.λ.π. Μπορούμε, όμως, και πρέπει να μιλάμε για ένα γνήσια άριστο μαθητή. Γιατί οι σωστοί δάσκαλοι, που καμία σχέση δεν έχουν με τις πανελλήνιες, βαθμολογούν την προσπάθεια και τη δυνατότητα εμπέδωσης. Οι σωστοί δάσκαλοι υποκριτικής βαθμολογούν, ακόμη περισσότερο, το πως μπορείς να προοδεύεις, φέροντας αυτό το μοναδικό το οποίο είσαι. Στην προκειμένη περίπτωση τη λάμψη σου. Η χαρισματική του υπόσταση σε συνδυασμό με την απίστευτη θέληση, χαρίζει στον Αναστάσιο τη δυνατότητα να τολμά τα πιο τρελά πράγματα.
Ο Δημήτρης Λιγνάδης και (υποψιάζομαι) η Ρούλα Πατεράκη είναι οι δάσκαλοι πίσω από αυτή τη μετάλλαξη. Αυτοί που ίσως τόλμησαν να αντιμιλήσουν στον pop star κι αυτοί που επιβράβευσαν κάθε λιθαράκι που έβαζε μέρα με τη μέρα. Που του είπαν να χτυπάει τα σύμφωνα και τις καταλήξεις, να κατεβάζει τη φωνή χαμηλά και να μην κουνά τα πόδια στο ρυθμό της ομιλίας του και της μουσικής υπόκρουσης. Πιθανότατα τον βοηθησαν κι οι άλλοι ηθοποιοι. Το πανέξυπνο, φίνο και πνευματώδες εργαλείο που φέρει υψηλές τεχνικές προδιαγραφές (μιλώ παραβαίνοντας τον όρο που έθεσα στην αρχή, το ξέρω) και ονομάζεται Δημήτρης Πασσάς, τον υποστήριξε στις μεταξύ τους σκηνές, τόσο που -κατά τη γνώμη μου πάντα- αν δεν υπήρχε, θα κινδύνευε και ο ίδιος και το έργο.
Το αστείο είναι πως δε θα μπορούσα μέχρι χθες να φανταστώ τον Σάκη ακίνητο (σωστά ακίνητο πάνω στη σκηνή), χωρίς να κινείται νευρικά, μόνο ν΄ακούει (ελπίζω πραγματικά να άκουγε). Δε θα τον φανταζόμουν ποτέ να τακτοποιεί καρέκλες, πόσο μάλλον σε μια σκηνή μπροστά σε τόσο κόσμο. Εύρημα που, εμμέσως, δηλώνει την ίδια του την υποταγή στη θεατρική συνθήκη. Ναι, δεν είναι μεγάλος ηθοποιός. Αλλά ήταν γοητευτικός μόνο και μόνο γιατί προσπάθησε πολύ για κάτι που ήθελε πολύ. Όπως όλοι οι επιτυχημένοι και οι ικανοποιημένοι.
Αναστάσιε ή Σάκη, τ’ ομολογώ δεν είχα πάρει σοβαρά τ’ αθώα μάτια σου που ‘μοιαζαν παιδικά. Ξέρω καλά πως δε φοβήθηκες εσύ κανένα ρίσκο και καμία εμπειρία, μα ομολογώ πως δεν περίμενα να ζω μια τέτοια τρέλα που θα γράψει ιστορία. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Καλή τύχη.
____________________________________________________________
*Αυτό είναι το Τελευταίο Σχόλιο #1 εκ μέρους της BrainCo σε θεατρική παράσταση της οποίας έχει αναλάβει την επικοινωνία. Μπορείς πάντα να βρεις κάτι καλό να πεις. Κι αυτό δεν αφορά ούτε στη συγκεκριμένη παράσταση (καθώςαυτό που ειπώθηκε εδώ δεν ήταν το μόνο καλό της), ούτε γενικότερα στα θεάματα. Αφορά στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους και τα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς, η BrainCo δεν μετέχει με καλλιτεχνικό τρόπο σε ό,τι αναλαμβάνει εφόσον δεν υπογράφει κάτι τέτοιο.
Τελευταία παράσταση: Βάκχες του Ευριπίδη Ι σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη Ι Ωδείο Ηρώδου Αττικού Ι Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013.
Κίρκη Καραλή
Για την
ΒrainCo S.A.
