Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ γίνεται και πάλι αντικείμενο συζήτησης στα θεατρικά πράγματα της Ελλάδας με αφορμή το ανέβασμα της παράστασης «Όλα για τη μητέρα μου» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια με εξαίρετες πρωταγωνίστριες στη διανομή. Η παράσταση αυτή έρχεται δύο χρόνια μετά τις «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.
Μεσολάβησε όμως η κινησιολογική performance των Κυφωνίδη-Ρόδη «Γύρνα Πίσω…Στα Ψηλά Τακούνια» που παρέπεμπε κυρίως σε χοροθέατρο και προσέγγιζε τους ήρωες του Αλμοδόβαρ σωματικά, εικαστικά και εκφραστικά και όχι
τόσο λεκτικά ή διαλεκτικά. Ωστόσο σε αυτήν την performance, που ήταν εμπνευσμένη από τις κινηματογραφικές ταινίες του Ισπανού δημιουργού, σημειώθηκαν ορισμένες πρωτιές για το Ελληνικό Θέατρο.
Οι πρωτιές αυτές αφορούσαν τους ρόλους της Αγράδο και της Λόλα και τους ρόλους της Ούμα και της Μανουέλα. Οι πρώτοι αποδόθηκαν αποσπασματικά και όχι ολοκληρωμένα, όπως θα γίνει στην παράσταση του Ζούλια και οι δεύτεροι σχεδόν αποκλειστικά κινησιολογικά. Άλλες δύο πρωτιές αφορούσαν τους ρόλους της Κίκα και της Σαχάρα που κατά πως φαίνεται θα παραμείνουν για πολύ καιρό οι πρώτες Ελληνικές προσεγγίσεις και αποδόσεις.
