Ψάχνοντας για καλοκαίρι.
Είπαμε στην αρχή να γράψω για το καλοκαίρι. Έζησα πολλά καλοκαίρια ,γεμάτα φως και φωνές. Κι άλλα τόσα τα ονειρεύτηκα. Κοιτάζοντας γύρω μου αυτό το καλοκαίρι για λίγη έμπνευση και ρομαντισμό, δεν βλέπω τίποτε πέρα από μικρές φάτσες, άλλες κατσούφες κι άλλες σε αλλόφρονη κατάσταση να τρέχουν κατακόκκινες και να ουρλιάζουν μέσα σε έκσταση..Γιατί η εικόνα των παιδιών μου αποσπά την προσοχή από ένα ολόγιομο φεγγάρι ή από την απόλαυση ενός σουφλέ σοκολάτας; Έχει να κάνει με τα 30 που πλησίαζουν με ταχύτατους ρυθμούς προς το μέρος μου; Έχει να κάνει με το μπιρι μπιρι της μάνας μου"Κάντε παιδιά όσο είμαι νέα ακόμη"; Έχει να κάνει με το ότι στην παρέα μου είχαμε φέτος το πρώτο κρούσμα εγκυμοσύνης; Έχει να κάνει με το ότι η Δόμνα (η σκυλίτσα μου )βλέπει παιδάκια και χαλάει τον κόσμο; Δεν ξέρω..Σκέφτομαι τι της έκαναν τα παιδάκια και δεν αντέχει ούτε δίπλα της να περάσουν. Φταίω εγώ και η λάθος εκπαίδευση; Κι αν ναι τι φταίει για όλα αυτά τα μωρά που κλαίνε το ένα μετά το άλλο ενώ πριν 2 λεπτά γελούσαν και κάνανε χαρές; Γιατί όπως λένε "το παιδί σου και το σκυλί σου όπως το μάθεις".
Κι ενώ τα σκέφτομαι όλα αυτά γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω ένα κατσαρομάλλικο κοριτσάκι να με κοιτάζει με τα καταστρόγγυλα μάτια του γεμάτο απορία.Τί να σκέφτεται άραγε; Ψάχνω να βρω το καλοκαίρι και δεν το βρίσκω,παιδιά. Δεν ξέρω γιατί. Πού είναι η ξεγνοιασιά;Το καλοκαιράκι,που λες κι εσύ. Το κοριτσάκι που με κοίταζε μόλις, τώρα κλαίει..Μα τι γίνεται; Λίγες μέρες πριν ένα αγοράκι έκλαιγε ενώ ήταν μέσα σε ένα περιστρεφόμενο τσαγερό;! Μα τι ήθελε ;Να κατέβει ;Ζαλιζόταν ;Ή του άρεσε πιο πολύ το κατειλημμένο ηλεκτρονικό αλογάκι δίπλα; Προλαβαίνουν οι γονείς να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες ενός παιδιού; Καταφέρνει ένας γονιός να ικανοποιήσει και τις δικές του επιθυμίες; Ή τελικά ισχύει αυτό που δεν θέλω να πιστέψω;
Πάνω απ'όλα το παιδί. Κι εγώ να το δεχτώ αυτό,αν και με δυσκολία,τι γίνεται όμως όταν το παιδί κλαίει παρόλα αυτά; Όταν δεν του φτάνει αυτό που δίνεις; Όταν δεν καταλαβαίνεις τι σκέφτεται γιατί ποτέ δεν το είχες σκεφτεί εσύ; Μικρά μου πλασματάκια τι έχετε μέσα στο μυαλουδάκι σας; Γιατί οι φατσούλες σας είναι θλιμμένες; Και τι όμορφα μάτια, όταν βλέπετε για πρώτη φορά τη μέλισσα να ρουφάει τη γύρη από τα λουλούδια! Μέχρι να σας τσιμπίσει εσάς, να τρομάξουμε εμείς και να γίνετε ένας ενήλικας που πετάγεται στον αέρα, όταν δει μέλισσα πάνω από τα γεμιστά.. Όταν η Δόμνα γάβγισε πρώτη φορά σε παιδάκι ο πατέρας του έντρομος μπήκε ανάμεσα φωνάζοντας ¨ΌΧΙ!¨. Το παιδί έκλαψε μόνο μετά την αντίδραση αυτή .Γιατί μέχρι τότε ,είχαν φαγωθεί όλοι να του μάθουν πώς κάνει ο σκύλος, πώς κάνει η γατούλα και πως κάνει το προβατάκι. Κι όλοι στο σπίτι γελούσαν και χαιρόντουσαν όταν απαντούσε γαβ,νιαου,μπε αντίστοιχα..
Τελικά τι δεν πήγαινε καλά; Ένα αγοράκι δύο χρονών μπαίνει με τον μπαμπά του στο καφέ και τρέχει αμέσως στον κήπο,όχι για να βρει τη μαμά του που δουλεύει στο καφ,έ αλλά για να παίξει στις κούνιες."Στη μάνα σου τίποτα;Ούτε κουβέντα;",λέει η μάνα με τον δίσκο στο χέρι. Μια γιαγια αναγκάζει το μόλις 2 χρονών εγγονάκι της να κάθεται όλο το απογευμα στην καρέκλα γύρω από το τραπέζι της βεράντας."Με τα βιβλία σου εσύ",ακούω να του λέει.Να θυμίσω:Είναι μόλις 2 χρονών.. Προσπαθώ να στείλω εδώ και ώρα ένα μέιλ για δουλειά.Δεν ξέρω πώς να το διατυπώσω και οι φωνές των αγοριών (γύρω στα 8-10)στον διπλανό υπολογιστή του ιντερνετ καφέ του νησιού,που μόλις τελείωσαν το μπουγέλο και κάθονται λαχανιασμένα γύρω από τον φίλο τους που παίζει "κάτι σαν time crises",δυσκολεύουν τη σκέψη μου.
Θα γυρίσω με ύφος βλοσυρό και θα πω "δεν παίζουμε εδώ, πιο κει πηγαίντε".Την αγαπημένη ατάκα του κάθε ενήλικα.. Κι άλλα πολλά..όρεξη να χεις να παρατηρείς. Πού πήγε η ξεγνοιασιά μου;Γιατί άρχισα να σκέφτομαι την επόμενη γενιά ενώ ακόμη η δική μου υποτίθεται πως είναι στην ακμή της; Και σ'όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η διαφήμιση "Εσύ τί παιδεία δίνεις;" Τι παιδεία να δώσω ο καημένος αφού δεν έχω.Πόσες φορές δεν έβαλα τα κλάματα επειδή κάποιος με έβρισε στο δρόμο γιατί τον εμπόδιζα να φτάσει 5 λεπτά νωρίτερα κι αυτός δεν ήξερε πού..;Αλλά όταν ήρθε η σειρά μου ε; Του έδωσα και κατάλαβε.. Η ξεγνοιασιά είναι κατάλοιπο των παιδικών μας χρόνων;Τι να συγκριθεί με εκείνα τα καλοκαίρια;
Καλοκαίρι μου πού να σε βρω;
Ἂς σταθοῦμε στὸ πλευρὸ ἐτούτης τῆς μικρῆς Φωτογραφίας ποὺ εἶναι ἀκόμα στὸν ἀνθὸ τοῦ μέλλοντός της: νέοι ἀνώφελα λιγάκι ἀγκαλιασμένοι ἐνώπιον ἀνωνύμως εὐθυμούσης παραλίας. Ναύπλιο Εὔβοια Σκόπελος; Θὰ πεῖς καὶ ποὺ δὲν ἦταν τότε θάλασσα.
(ἀπὸ τὰ Ποιήματα, Ἴκαρος 1998)
Καλό φθινόπωρο
Ε.
