Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης κάθεται (εκ νέου) στην καρέκλα του σκηνοθέτη, για να πραγματοποιήσει ένα όνειρο πενταετίας: σκηνοθετεί τον «Πουπουλένιο», το συνταρακτικό θρίλερ του Ιρλανδού συγγραφέα Μάρτιν ΜακΝτόνα, που κάνει πρεμιέρα το Σάββατο στο Θέατρο Αθηνών.
Η μαύρη κωμωδία του Ιρλανδού συγγραφέα φέρνει για πρώτη φορά επί σκηνής τέσσερις σημαντικούς Ελληνες ηθοποιούς, τους Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, Νίκο Κουρή, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και Γιώργο Πυρπασόπουλο.
«Η σκηνοθεσία δεν είναι κάτι ξεχωριστό. Είναι παρεπόμενο. Πρόκειται για τέχνες συγγενείς» με την υποκριτική, εξηγεί. Η επιλογή είναι δική του (όπως και η μετάφραση), μια και τη σχέση του με το έργο την προσδιορίζει ως «κεραυνοβόλο έρωτα». Το ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα όταν το διάβασε από την έκδοση των «Faber & Faber» («The Pillowman», όπως είναι ο αυθεντικός του τίτλος) και τον «διαπέρασε». «Το θεωρώ κορυφαίο. Από τα καλύτερα έργα που έχουν γραφτεί τα τελευταία 15-20 χρόνια», σημειώνει. «Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που ένα θεατρικό κείμενο έχει τόσες αρετές μαζεμένες».
«Πουπουλένιο» σχόλιο για τη βία
Σε ένα άγνωστο, αυταρχικό καθεστώς, ένας συγγραφέας ανακρίνεται από δύο αστυνομικούς ερευνητές για τις παράξενες ιστορίες που έχει γράψει. Ιστορίες με παιδιά. Οχι όμως «για παιδιά». Κάποιες αστείες και τρυφερές, κάποιες σκληρές και ζοφερές. Είναι, λοιπόν, κακό να γράφεις ιστορίες; Τι ακριβώς έχει συμβεί στην πόλη; Τι έπαθε το κοριτσάκι που βρέθηκε στους θάμνους; Λένε αλήθεια οι αστυνομικοί; Τι συνέβη στον μικρό Εβραίο; Γιατί δεν το 'γραψαν οι εφημερίδες; Είναι αλήθεια πως κάποιος έχει μιμηθεί τις ιστορίες του συγγραφέα; Τι σχέση έχει μ' όλα αυτά ο τρυφερός αδελφός του; Γιατί πάσχει από νοητική υστέρηση; Τι τους συνέβη όταν ήταν παιδιά; Τι συνέβη σ' όλους μας όταν ήμασταν παιδιά;
«Συνεχείς ανατροπές, αστυνομική πλοκή, χιούμορ, ευφυείς διάλογοι, στοιχεία θρίλερ, με τη βία και την τρυφερότητα να συνυπάρχουν, εξελίσσουν ένα παραμύθι που ισορροπεί ανάμεσα στον κωμικό παραλογισμό και στη γνήσια κλασική τραγωδία», εξηγεί ο Κ. Μαρκουλάκης.
«Με την κωμωδία να παρεισφρέει στο δράμα και αντιστρόφως, ο θεατής δεν μπορεί να κάνει αλλιώς παρά να μείνει για δύο ώρες καρφωμένος στη θέση του». Αν και το πολιτικό σχόλιο για τη βία της εξουσίας είναι αναπόφευκτο, στην ουσία πρόκειται για ένα έργο που μιλάει για την... «τρυφερότητα της παιδικής ηλικίας. Και για την ανάγκη μας να επιστρέφουμε εκεί που όλα αρχίζουν με το ''Μια φορά κι έναν καιρό...''. Την ανάγκη να πούμε και να ακούσουμε ιστορίες. Οσο για το ποιος είναι ο Πουπουλένιος, αυτό μένει να αποκαλυφθεί στη σκηνή».
Ο τίτλος της παράστασης είναι απόδοση της μεταφράστριας Χριστίνας Μπάμπου-Παγκουρέλη, η οποία τον παραχώρησε ευγενικά για την παραγωγή του Θεάτρου Αθηνών.
Τα σκηνικά-κοστούμια φιλοτέχνησε η Αθανασία Σμαραγδή και η μουσική είναι του Μίνωα Μάτσα.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
