Συνάντησα τον Μαρξ στο Γκάζι κι είπαμε να πιούμε κάτι ζεστό στην "Κανέλα". Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και έγινε η συνέντευξη για την Real news.
Αξιότιμε Κάρολε, σε ποια θεατρικά έργα, κατά τη γνώμη σου, απεικονίζεται η πραγματικη φύση του χρήματος;
Στα έργα του Σαίξπηρ και του Γκαίτε, "Τίμων ο Αθηναίος" και "Φάουστ". Εκεί φαίνεται με έξοχο και παραστατικό τρόπο, το πώς μέσω του χρήματος, η κοινωνική δύναμη, αντιστρέφεται σε ατομική δύναμη των κατόχων του χρήματος.
Άρα δηλαδή, αυτό που είμαι και αυτό που μπορεί να κάνω, δεν καθορίζεται από την ατομικότητα μου...
Ακριβώς. Είμαι άσχημος, αλλά μπορώ ν’ αγοράσω την πιο όμορφη γυναίκα. Αρα δεν είμαι άσχημος, γιατί η ασχήμια εξουδετερώνεται από το χρήμα. Είμαι κακός, ανυπόληπτος, ασυνείδητος, κουτός; Το χρήμα είναι ευυπόληπτο. Το ίδιο και ο κάτοχός του.
Το χρήμα λοιπόν, με γλυτώνει από τον κόπο να είμαι ανυπόληπτος;
Εννοείται. Αν το έχω, μπορώ να υπολογίζομαι τίμιος και ειλικρινής. Και κάτι περισσότερο, μπορώ ν’ αγοράσω έξυπνους ανθρώπους για λογαριασμό μου. Συνεπώς έχω εξουσία πάνω στους εξυπνότερους από εμένα, εχω κάθε τι που επιθυμεί η ανθρώπινη καρδιά. Είμαι κάτοχος όλων των ανθρώπινων ικανοτήτων. Αντιστρέφει, λοιπόν, το χρήμα, όλες μου τις ανικανότητες σε ικανότητες.
Ο Σαίξπηρ λέει ότι ειναι ο καθολικός μαστροπός ανθρώπων και εθνών.
Δίκιο έχει. Είναι η αλλοτριωμένη ικανότητα του ανθρώπινου γένους. Θάθελα να ξανάβλεπα έργο του. Ο "Τίμων ο Αθηναίος", παίζεται έμαθα στην Αθήνα;
Ναι στο "Σύγχρονο Θέατρο ", εδώ απέναντι.. Σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρου Κοέν, μ έναν έξοχο Μάξιμο Μουμούρη. Θα χαρούν να σε δουν.
