Η σημασία του να "αθλείται" κανείς διαρκώς
Tελευταίο σχόλιο της BrainCo #2
Για όσους έχασαν το μονόλογο της Ελένης Γκασούκα "Εγώ, η Γωγώ" δια στόματος Ελισάβετ Κωνσταντινίδου στο θέατρο Αθηνών, η Ελισάβετ παραμένει μια εξαίσια κωμική ηθοποιός, που ξέρει να παίζει σοβαρά την κωμωδία, να χειρίζεται τους ρυθμούς και τις εντάσεις της, να κάνει το κοινό να ξεσπάει σε γέλια με λυγμούς.
Για όσους είδαμε τη "Γωγώ", στο "Ελισαβετιανό" πορτρέτο προστέθηκαν λέξεις όπως: ακούραστη, πανέξυπνη, με φοβερή τεχνική, φοβερό ένστικτο, φοβερή πίστη, επιμονή και άθληση* ..ακροβάτισσα σκέτη. Από την ειρωνεία στη φιλοσοφία, από τη μελαγχολία στην ελπίδα, από το γέλιο στο δάκρυ, διακυμάνσεις στις ατάκες που λες ότι πρώτη φορά θα τις λέει για να της βγαίνουν έτσι, σα να τις είχε από καιρό φυλαγμένες και τώρα της δόθηκε η αφορμή. Μια περιπέτεια. Σε ένα κείμενο που έμοιαζε να ανεβαίνει ένα μυτερό όλο στροφές βουνό, που απ' τη μια το χτυπάει ο ήλιος κι απ΄ την άλλη το δέρνει η βροχή, η Ελισάβετ οδηγούσε δεξιοτεχνικά μα με τα μάτια δεκατέσσερα. Σα να μην παρασύρθηκε στιγμή από το βόλεμα της εμπειρίας της.
Ελένη και Ελισάβετ αποφάσισαν να παίξουν ένα παιχνίδι.: πώς-θα-κεντήσουμε-ψιλοβελονιά-μάξι- δαντελένιες-κουρτίνες, τις πιο ωραίες μας κουρτίνες, στο διάστημα επτάμιση μηνών. Δευτέρες, Τρίτες και Τετάρτες, οι βραδιές κεντήματος, με την Ελένη να συμβουλεύει διαρκώς την Ελισάβετ πώς να παίρνει τις στροφές. Κι όπου "κουρτίνες", βάλτε "ερμηνεία". Κι όπου "κέντημα", αφήστε "κέντημα".
Όσο "θηλυκά" κι αν μοιάζουν αυτά τα φετίχ, οι άντρες γελούσαν ηχηρά στην παράσταση τους. Στο επόμενο λεπτό, κάποιες γυναίκες δάκρυζαν. Ποιος ξέρει, ίσως και κάποιοι αρσενικοί να γνώρισαν καλύτερα τις γυναίκες τους αν πήγαν μαζί εκείνο το βράδυ στο θέατρο.
Δε θα ξεχάσω τον τρόπο που κρατούσε το χέρι του αμίλητου συμπαίκτη της, όταν στην ερημιά (της σκηνής και του έργου) εμφανίστηκε ως πιθανός σωτήρας της. Από φόβο μην την προδώσει ο νέος της "φίλος", σε μια απεγνωσμένη έκφανση της ανάγκης της για επικοινωνία, το χέρι της ακολουθεί το δικό του στην οποιαδήποτε κίνησή του, με ένα μόνιμο χαμόγελο σαν να μη συμβαίνει τίποτα το περίεργο.
Μια εικονική σύνοψη της ανάγκης της Γωγώς να επικοινωνήσει. Μια μεταφορική σύνοψη της ανάγκης του ηθοποιού που στη χώρα του μονολόγου αγωνιά να επικοινωνήσει με το κοινό.
Και κάποια στιγμή η Γωγώ σιγοτραγουδά το "Δε λες κουβέντα". Και να που το ράδιο λειτουργεί ξανά. Παίζει κι αυτό το "Δε λες κουβέντα". "Συντονιστήκαμε ρε μαλάκα!", φωνάζει η Γωγώ. Συντονιστήκαμε ρε Ελισάβετ. Δε θα είσαι μόνη σου στην υπόκλιση.
Η Ελένη Γκασούκα, ο Πάνος Σουρούνης και η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου λίγο πριν την έναρξη της τελευταίας παράστασης. Η φωτογραφία είναι του Πάνου, ο οποίος επιμελήθηκε τις μουσικές που έκαναν παρέα στη Γωγώ.
Το τραγούδι της έναρξης
* Η "άθληση" ως μια αυστηρά δομημένη φυσική δραστηριότητα που έχει αυστηρούς κανόνες και εξειδίκευση, με στόχο τη μεγιστοποίηση της απόδοσης.
Τελευταία παράσταση: "Εγώ, η Γωγώ" της Ελένης Γκασούκα Ι σκηνοθεσία Ελένη Γκασούκα Ι Θέατρο Αθηνών Ι Τετάρτη 9 Απριλίου 2014.
Κίρκη Καραλή
Για την ΒrainCo S.A.
www.brainco.gr
