Με αφορμή την παράσταση με την Ιωάννα Παππά
Η προτομή της στο Πάρκο με τα παλιά τρένα στην Καλαμάτα είχε μουστάκια από ανεξίτηλους μαρκαδόρους. Πηγαίναμε εκδρομές με το σχολείο και συλλαβίζαμε το όνομά της: Μα-ρία Πο-λυ-δού-ρη. Μια συμμαθήτριά μου έμενε σε έναν δρόμο με αυτό το όνομα. Πού μένεις; "Μαρίας Πολυδούρης". Ο κύριος Σ., ο δάσκαλός μας στο δημοτικό, της αφαιρούσε το σίγμα το τελικό με την ισχύ του κανόνα. Η Ελένη επέμενε. Ίσως να επιμένει ακόμη.
Στην τελευταία τάξη του λυκείου στη "λογοτεχνία κατεύθυνσης" το "Μόνο γιατί μ'αγάπησες" ήταν μέσα στην ύλη για τις εξετάσεις. "Σιγά μην πέσει η ψυχοπλακωμένη" έλεγαν οι μανιακοί με τα sos θέματα. Άλλοι την έλεγαν μελούρα και για άλλους ήταν ένα "πολύ μπλα μπλα για το τίποτα".
Ασχολούμαι με την παρεξηγημένη ποιήτρια τη στιγμή που όλοι κάνουν τις σελίδες της σαϊτες. Ψάχνω, ψάχνω, ψάχνω. Δεν υπάρχει διαδίκτυο. Μόνο οι βιβλιοθήκες και δυο-τρεις που εμπιστεύομαι.
Δεν είναι ψυχοπλακωμένη. Δε σκουπίζει δάκρυα. Δεν παραδίδεται σε κανέναν άνδρα, αν δεν φτιάξει πρώτα η ίδια το σκηνικό στο μυαλό της. Είναι απειθάρχητο κορίτσι, τελείως. Παρασυρμένο από τα νταβαντούρια της πραγματικής ζωής. Ζωή όχι αστεία. Γράφει, όταν ερωτεύεται. Δεν έχουν μιζέρια οι λέξεις της ούτε πλησιάζουν στο θάνατο. Είναι γεμάτες φλέβες και θάρρος. Κανένας δεν αποδέχεται τη μαυρίλα στις σελίδες του προσωπικού του ημερολόγιου. Η φωνή της Μαρίας Πολυδούρη είναι η εν δυνάμει ιδιωτική φωνή οποιουδήποτε θέλει να συνοψίσει τον ορισμό της ζωής.
Ο Σπύρος Στάβερης φωτογράφισε την Ιωάννα Παππά για την παράσταση "Οδός Πολυδούρη" που θα ανέβει τον Μάιο στο Θέατρο Βασιλάκου. Θα μπορούσε να είναι η ασπρόμαυρη φιγούρα του 1928. Σχεδόν το ίδιο βλέμμα με τη μαρμάρινη προτομή που υπάρχει ακόμη στο πάρκο με τα τρένα. Στην Καλαμάτα.
Η παράσταση θα ανέβει στις 8 Μαΐου και για 16 παραστάσεις στη σκηνή του Θεάτρου Βασιλάκου.
