Tελευταίο σχόλιο της BrainCo #4
Ή, τίποτα πια δεν είναι για να λυπάσαι.
Παρέα με τον Μπρεχτ, τον Μαγιακόφσκι, τον Έλιοτ, τον Τζόυς, τον Ξενοφώντα, τον Θουκιδίδη, τον Σαχτούρη, τον Λειβαδίτη και τον Λασκαράτο, πέρασε ο Γεράσιμος Γεννατάς τον χειμώνα, στήνοντας στον τοίχο όλους τους σύγχρονους τυράννους και πετώντας τους βελάκια. Η αγανακτισμένη, μπουχτισμένη, απελπισμένη, αναστατωμένη, θυμωμένη παρέα έβαλε τον Γεράσιμο μπροστάρη να διαμαρτυρηθεί για τα προδομένα της όνειρα.
Μίλησε για έλλειψη αξιοπρέπειας, για υποτελείς συνειδήσεις κι ήταν ο ίδιος πολύ περήφανος. Συγκινητικός. Επηρεάζοντας συναισθήματα και προκαλώντας σε μια συλλογική κίνηση. Με χιούμορ. Το ΄χει στο αίμα του άλλωστε. Δεν ήταν απλώς αιχμηρός, κι ούτε είχε απλώς λόγο καταγγελτικό. Δεν ήταν ευγενικός. Τους ξεφτίλισε. Αν μπορούσε, δε θα τους έστελνε στο σκαμνί, μα στο απόσπασμα.
Άλλαζε ρόλους σαν τα πουκάμισα, σάρωνε τη σκηνή. Φόρεσε μάσκες κοριών, καρχαριών, εφοριακών, παπάδων, βουλευτάδων, χουλιγκάνων. Κρίμα που καμία μεταμφίεση δεν του ταίριαξε γάντι. Ξέφευγε διαρκώς λίγος Γεράσιμος από μέσα, που ταυτοχρόνως στέναζε και παρηγορούσε.
Φέτος δε μπόρεσε να κρυφτεί πίσω από "μεγάλα " έργα ή κωμικά προσωπεία. Ο Γεννατάς επέλεξε τη μοναξιά της σκηνής, την εκτόνωση του προσωπικού του φορτίου, τα λόγια που ήθελε να ακουστούν γιατί τα πίστεψε. Με το μέσο μιας επιθεωρησιακής καυστικής σάτιρας με πολιτική στόχευση ήλπισε στη συμπόρευση. Κατέθεσε προβληματισμούς και αγωνίες, επαναστάτησε από σκηνής κι εκτέθηκε, αντιδρώντας απέναντι σε ανδρείκελα με μια παράσταση-διαμαρτυρία. Σα να ΄χει αντί του θεατρόφιλου κοινού, λαό στην πλατεία, η διάδραση ήταν επιτυχής. Σα να 'ταν συζήτηση που κατέληξε σε συμφωνία.
Για κάποιο λόγο μου θύμισε αυτό το τραγούδι. Εφηβικό, λες και απεικονίζει τη μαυρίλα, με ήχο που στα σημεία μοιάζει με ποδοβολητό. Με την περηφάνια να δηλώνει πως "αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα", είναι για μένα όμως. Κάπως έτσι και οι μελοποιημένοι στίχοι της "Πατριδογνωσίας", δεν ήταν γι' αυτούς, γιατί δε θέλουν να τους καταλάβουν.
«Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Μιλάει για θυσίες και σταυρούς.
Κατάλαβες, πράγματα που σου ’ναι ξένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.»
Τελευταία παράσταση: "Πατριδογνωσία ή τίποτα πια δεν είναι για συγγνώμη" με πρωτότυπα κείμενα των Γεράσιμου Γεννατά - Γιώργου Γαλίτη και επιλογή κειμένων l σκηνοθεσία: Θανάσης Χαλκιάς l Θέατρο Χυτήριο l Κυριακή 13 Απριλίου 2014.
Πριν από την τελευταία παράσταση
Κίρκη Καραλή
Για την ΒrainCo S.A.
www.brainco.gr
Δείτε ακόμη:
Τελευταίο σχόλιο #1 - Αναστάσιος, ο αγνώριστος
