Η Μελίνα ήταν αρκετή και μόνο μ' αυτό το τρισύλλαβο όνομα. Μια ψηλή γυναίκα που τριανταπεντάρισε τη δεκαετία του '50 και δε παραμορφώθηκε από τους κανονισμούς της "τότε ορθότητας": Γυναίκα άνω των 30 ίσον μεσόκοπη, αν δεν είχε προλάβει να -παντρευτεί επισήμως- ίσον γεροντοκόρη, αν ήταν άτεκνη ίσον σχεδόν άχρηστη.
Απολυτότητες που ταλαιπώρησαν για χρόνια. Η Μελίνα έγραψε την εποχή στα παλιά της τα παπούτσια. "Κάνω ό,τι μ' αρέσει". Και αυτή η ελευθερία προσδιόρισε τα πάντα. Περπάτημα, γέλιο, φωνή, βλέμμα. Τα πάντα. Ασπρόμαυρη είσοδος στη δεκαετία του '50 και αυτή με δύο ρήματα στις αποσκευές της: "Θέλω" και "ονειρεύομαι".
Κοντοκουρεμένη, προκλητική ακόμη και στα απλά. Είναι σίγουρη. Είναι ερωτευμένη. Είναι διεκδικητική. Δεν είναι πολύ όμορφη. Έχει μεγάλο, ας πούμε, στόμα. Έχει βαθιές ρυτίδες γύρω από τα μάτια από μικρή. Φταίει το τσιγάρο; Καπνίζει, καπνίζει, καπνίζει. Ένας μύθος λέει ότι ξεκίνησε να καπνίζει από τα 11 της, όταν ακόμη φορούσε σιδεράκια για να διορθώσει τα δόντια της. Όταν ήμουν μικρή, φοβόμουν τους ανθρώπους με το μεγάλο στόμα γιατί πίστευα ότι είχαν περισσότερα δόντια από τους άλλους. Επίσης, με θυμάμαι να απορώ: "Υπήρχαν ορθοδοντικοί το 1930;"
Λάτρης του androgynous style που απαιτεί φουλ θηλυκότητα. Σεταρισμένα κοστούμια, χαλαρά πουκάμισα. Πολύ λευκό, πολύ μαύρο. Πάντα το αποτέλεσμα ήταν κοντά στο φως. Ρολόγια να δουν τα μάτια σου. Σε κάθε φωτογράφιση και διαφορετικό. Φουλάρια και καρφίτσες. Καπαρντίνες το χειμώνα. Μαντίλια στο κεφάλι, πέρλες στο λαιμό και γυαλιά- πεταλούδα όλα τα καλοκαίρια.
Στην ντάλα του ήλιου, στις πράσινες θάλασσες, στα τοσοδούλικα νησιά. Καμιά φορά ψηλόμεσα τζιν, τα παπούτσια προαιρετικά. Η ξυπόλητη Μελίνα ήταν ο ορισμός του πιο καλοκαιρινού Ιούλιου. Στυλ και αυτό.
Ή το χεις ή δεν το 'χεις. Γεννιέσαι ή όχι με αυτή την ευκολία. Ο πρώτος μου δάσκαλος την είχε δει στο "Γλυκό πουλί της νιότης". Μου 'χε πει ότι διέσχιζε "η γυναίκα την πλατεία και μας έπιανε τρέμουλο". Τον είχα γειώσει λέγοντάς του μια χαζομάρα του τύπου "γυναίκα ήταν αυτή; Έχω δει ένα ζευγάρι παπούτσια της στο θεατρικό μουσείο. Σχεδόν 50 νούμερο". Τώρα πια ξέρω ότι στο σπάνιο χάρισμα δεν απαντάς με υποκειμενικότητες.
Περνάω κατά καιρούς από το σημείο εκείνο της Πλάκας που το 1960 είχε βγάλει τη θρυλική, έγχρωμη φωτογραφία καθισμένη σταυροπόδι και κρατώντας (τι άλλο;) ένα τσιγάρο στο αριστερό της χέρι.
Δεν έχει αλλάξει τίποτα..
Η Μελίνα Μερκούρη έφυγε από τη ζωή, σαν σήμερα, πριν 21 χρόνια.
Παρασκευή, 6 Μάρτη 2015
