Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αγόρι που είχε αλλεργία στα επίθετα. Κάθε φορά που του χάριζαν και από ένα κοκκίνιζε όλη η αριστερή του πλευρά. "Γεια σου όμορφε!" Οδυσσέα με λένε. "Να τον χαίρεστε! Ιδιαίτερο παιδί". Παιδί, σκέτο παιδί. "Τι να σου πω παιδί μου, είσαι επικίνδυνος". Αριστερό μάγουλο, αριστερό αυτί κατακόκκινα. "Απλώς ονειρεύομαι, κύριε". Ουσιαστικό, ρήμα. Ουσιαστικό, ρήμα. Η ουσία και η ενέργεια.
Δεν υπάρχουν επίθετα. Τα επίθετα είναι η πιο παραπλανητική μεριά της γλώσσας. Κανείς δεν είναι κανονικός, κανείς δεν είναι ιδιαίτερος, περιθωριακός, όμορφος, άσχημος, κακός, καλός κτλ. Τα επίθετα δεν αφήνουν περιθώρια για μεταμέλεια. Είναι αυστηρά τα δεσμά τους. Χωνέψτε το: είμαστε όλοι άνθρωποι. Όλοι εν δυνάμει είμαστε όλα. Εγώ ας πούμε, αν μου δηλητηριάσουν τον αγαπημένο μου σκύλο, θα γίνω δολοφόνος. Θα με καταδικάσετε στριμωχνοντάς με στο καλούπι του κακού; Ο μικρός μου αδερφός γεννήθηκε με 7 δάχτυλα. Τρία λιγότερα στο αριστερό του χέρι. Εγώ γράφω σκιαχτερά γράμματα, αυτός είναι ένας ζωγράφος. Τίποτα δεν τον αγχώνει και δεν στέκεται σε καμία ουρά περιμένοντας τη στάμπα που θα τον διαφοροποιήσει από τους άλλους με τα 2 χέρια, 2 πόδια, 1 κεφάλι κτλ. Η Μέγκαν γεννήθηκε με αυτισμό. Δε λέω αυτιστική, λέω γεννήθηκε με αυτισμό.. Η Μέγκαν μένει απέναντί μας. Όταν την μαλώνουν, βγαίνει στο μπαλκόνι και τραγουδάει. Την κοιτάζω από το παράθυρο και καμιά φορά της πετάω σαίτες με το εξής μήνυμα: "Μέγκαν, συνέχισε, απέναντι υπάρχει ένα κοινό που σε ακούει φανατικά". Θα το ξαναπώ, είμαστε όλοι άνθρωποι και τα μπορούμε όλα. Ποιος διαφωνεί;
Αυτά έγραψε ο 12χρονος Οδυσσέας στο μάθημα της έκθεσης με θέμα τη "διαφορετικότητα". Η δασκάλα του τού απάντησε με κόκκινα γράμματα: "Την επόμενη φορά να γράψεις τις δικές σου ιδέες. Δεν οδηγούν πουθενά "οι αντιγραφές".
Ήθελε να της απαντήσει, μα το μετάνιωσε. Ήταν ήδη μεγάλη. Από πάντα ήταν μεγάλη εκείνη η κυρία...
*Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την παράσταση "Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα" που θα ανέβει στις 20 και 21 Μάη στο Ι.Μ.Κ από την ομάδα «Εν Δυνάμει».
Τα λέμε εκεί.
Γι’ αυτό αξίζει να ορμάς
Στις μάχες να σφαδάζεις
ώσπου να `ρθεί η γλυκιά στιγμή
Τ’ άστρο που άναψες εσύ
Γαλήνιος να κοιτάζεις
(Γ. Αγγελάκας)
