Ο κόσμος αλλάζει. Αν κάνεις τον κόπο, το νιώθεις συνεχώς και από παντού. Δεν θα κάνω το λάθος όσων μεγαλώνουν (και το τρένο τρέχει πιο γρήγορα απ' αυτούς) να πω προς το χειρότερο. Ό, τι αξίζει να διασωθεί δεν κινδυνεύει. Θα μείνει, ή θα χαθεί προς στιγμήν και θα επανέλθει στο επόμενο κύμα με άλλους αλλιώς. Έτσι γίνεται πάντα. Με κυκλοτερείς κινήσεις προχωράμε.
Τα ποιήματα τα λένε αυτά πολύ καλύτερα απ' τους πολιτικούς. Δεν ανησυχώ για τον κόσμο. Ανησυχώ περισσότερο για τον εαυτό μου, τον βαρύ κι ασήκωτο. Και ναι, ο αγώνας για ό,τι κανείς θεωρεί δίκαιο επιβάλλεται, αρκεί να ξέρει πως η αγάπη είναι κι απ' αυτό ανώτερη (και πως ίσως και τα δυο είναι αθλοπαιδείες που δεν πολυχωράν σ' αυτόν εδώ τον κόσμο. Εξασκούμαστε.)
