...και ξέρω,
όμως ξέρω,
για πού ταξιδεύω:
για τη φρίκη,
για τον πόνο.
Roland Schimmelpfennig “Idomeneus”
Το έργο βασίζεται στον μύθο του Ιδομενέα, βασιλιά της Κρήτης, ήρωα του Τρωικού πολέμου. Ο Ιδομενέας επιστρέφοντας από την Τροία, μετά το τέλος του δεκαετούς πολέμου, πέφτει σε μια καταιγίδα και για να σωθεί υπόσχεται στον Ποσειδώνα να θυσιάσει το πρώτο πλάσμα που θα συναντήσει όταν φτάσει στην πατρίδα του. Ο Ιδομενέας σώζεται, αλλά το “πρώτο πλάσμα” που συναντάει στην Κρήτη, είναι ο γιος του. Σκοτώνει ο πατέρας το παιδί του, για να εκπληρώσει την Υπόσχεση;
Ο Schimmelpfennig χρησιμοποιεί όλα τα υλικά των αρχαίων μύθων και της Τραγωδίας. Γράφει για τον φόβο του ανθρώπου απέναντι στη ματαίωση, την αποτυχία, τον θάνατο. Για την συντριβή εκείνου που καταστρέφεται αλλά και εκείνου που καταστρέφει. Για τον πόνο και την απελπισία που οδηγεί στην εκδίκηση και την εκδίκηση που προκαλεί νέο πόνο. Για τις άπειρες διαφορετικές εκδοχές της ζωής του ανθρώπου, για τα παράλληλα “σύμπαντα”. Για την ανάγκη του να ακολουθήσει τα πάθη του, να ζήσει το Μεγάλο, το Ένδοξο, παρότι στο τέλος θα συντριβεί μη μπορώντας να αντέξει το βάρος της Αλήθειας. Για την υποψία, την αμφιβολία, τον δισταγμό, τον εφιάλτη. Ο Schimmelpfennig γράφει για τον ανυπεράσπιστο άνθρωπο απέναντι στο μοιραίο, απέναντι σ' αυτό που ονομάζει Θείο, απέναντι στο Νόμο της Ζωής.
Ιδομενέας του Ρόλαντ Σίμελπφενιχ
20-22 Ιουλίου Πειραιώς 260, Χώρος Δ
Μετάφραση: Έφη Ρευματά
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Κουρμπέλα
Μουσική: Λευτέρης Βενιάδης
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Διανομή :
Λευτέρης Βενιάδης, Παντελής Δεντάκης, Κλήμης Εμπέογλου , Ακύλλας Καραζήσης , Σοφία Κόκκαλη, Ηρώ Μπέζου, Αμαλία Νίνου, Γιάννης Νταλιάνης, Αλεξάνδρα Παντελάκη.
Συμμετέχει πλήθος 100 ατόμων
