"Ηταν ένα άνθρωπος, άνθρωπος ανεμιστήρας. Αντί για σώμα είχε ένα χοντρό άκαμπτο σίδερο. Μία προπέλα για πρόσωπο, ένα κουμπί στη θέση της καρδιάς και στο μυαλό αέρα. Αντί για λέξεις έβγαζε ένα βουητό. Ενοχλητικό. Ακατάληπτο. Όποιον τον πλησίαζε, φυσούσε μακριά. Πολύ λίγοι κάθονταν σε κοντινή απόσταση. Για να δροσίζονται. Τους μήνες τους καλοκαιρινούς."
Το “κανονικό” είναι σίγουρα μία λέξη καταδικασμένη. Αναγκάζεται να προσδιοριστεί από τον μέσο όρο. Ύστερα ακολουθεί η αντικειμενική αλήθεια - ό,τι δεν είναι “κανονικό” είναι “διαφορετικό”, είναι “άλλο”. Ποιός όμως φόρτισε το “άλλο” με αρνητικό πρόσημο; και γιατί;
Η παράσταση «Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα», που είναι βασισμένη σε καθημερινές, "ξεχωριστές" ιστορίες για την αναπηρία, τη διαφορετικότητα και τους ανθρώπους γύρω από αυτήν,
μετά από τις ιδιαίτερα επιτυχημένες εμφανίσεις της στη Θεσσαλονίκη και τα κολακευτικά σχόλια κοινού και κριτικών, παρουσιάζεται στην Αθήνα για 3 μόνο παραστάσεις στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης την Τρίτη 20 και την Τετάρτη 21/5.
Όλα τα στιγμιότυπα που διαρθρώνουν την αφήγηση της παράστασης, είναι εμπνευσμένα από τις αληθινές ιστορίες των ανθρώπων που τις αναπαριστούν. Μην ξεχνάμε, ο Παράξενος είναι Ξεχωριστός. Ο Ανίκανος, "Ειδικά" ικανός κι ο Απροσάρμοστος, Εκπαιδεύσιμος. Ας είμαστε όλοι εκεί.
