Την Παλαιά Διαθήκη θα τη θυμάσαι όσο να' ναι, μέσες άκρες, απ΄τα θρησκευτικά, έτσι δεν είναι; Τη νήσο Συλτ όμως την έχεις ακουστά; Εγώ είχα ξεχάσει πως υπάρχει κι ας πέρασα από τα μέρη εκείνα κάποτε.
Η νήσος Συλτ, που λες, είναι ένα θέρετρο πολυτελείας στη βόρεια θάλασσα, κοντά στη νότια Δανία και τη βόρεια Γερμανία όπου και ανήκει. Για να πάρεις μια ιδέα, έχει την έκταση της Κύθνου και τον πληθυσμό της Σύρου και συνδέεται με την ξηρά με μια σιδηροδρομική γραμμή πάνω σε φράγμα. Εμάς όμως εδώ, άλλο είναι αυτό που μας συνδέει με τη νήσο Συλτ.
Εκεί συναντηθήκανε, το καλοκαίρι του 2012, δυο υπουργοί οικονομικών, ο Σόιμπλε της Γερμανίας και ο Γκάιτνερ των ΗΠΑ, να συζητήσουνε ξανά το θέμα της Ελλάδας. Θα πρέπει να την έβρισκαν με τα προβλήματά μας, κουβέντα άλλη δεν είχαν.
Βέβαια, εμάς η τύχη μας είχε ήδη κριθεί, σε γενικές γραμμές, όπως θυμάσαι, στις Κάννες, τον Νοέμβριο του 2011, με αφορμή το περιβόητο δημοψήφισμα που ματαίωσε η Μέρκελ με παρακούμπαρο τον Σαρκοζί. Ακόμα όμως συζητούσαν το ενδεχόμενο να ξεμπερδεύουνε με μας, μια και καλή. Κι αν δεν φοβόντουσαν τα απόνερα του Grexit για τα συμφέροντά τους, θα τόχαν ήδη κάνει δίχως καθόλου να διστάσουν.
Ο γερμανικός λαός, είπε ανήσυχος ο Σόιμπλε στον Γκάιτνερ, θεωρούσε τη γερμανική βοήθεια στην Ευρώπη ξελάσπωμα των Ελλήνων. Μια έξοδος, επομένως, της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ησύχαζε τους Γερμανούς και θα τρόμαζε, συγχρόνως, τους υπόλοιπους ώστε να προχωρήσουν σε ένα ισχυρότερο τείχος προστασίας χωρίς πολλά σούξου μούξου.
Ο Γκάιτνερ, πάντως, τρόμαξε, όπως μας λέει ο ίδιος στο βιβλίο του που τώρα κυκλοφόρησε. Ένα τέτοιο σενάριο θα έριχνε ενδεχομένως τις ΗΠΑ πίσω στην ύφεση ή ακόμη και σε μια νέα χρηματοοικονομική κρίση.
Το κόστος ασφάλισης έναντι του κινδύνου χρεοκοπίας της Ελλάδας είχε ανέλθει από το 2010 σε επίπεδα αντίστοιχα με εκείνα λίγο πριν από την κατάρρευση της Lehman Brothers. Οι αγορές κατέρρεαν.
Ο Γκάιτνερ είχε ήδη πει στους Ευρωπαίους πως αν σχεδίαζαν ΄΄να κρατήσουν την μπότα τους στον λαιμό της Ελλάδας΄΄ θα έπρεπε να διαβεβαιώσουν τις αγορές ότι δεν θα επιτρέψουν μια χρεοκοπία ή την κατάρρευση ολόκληρων τραπεζικών συστημάτων.
Κάποιοι όμως ζητούσαν, λέει ο Γκάιτνερ, ΄΄δικαιοσύνη Παλαιάς Διαθήκης΄΄ για τους ασύδοτους Έλληνες. Έπρεπε, λέει, να αποτραπεί ΄΄ο ηθικός κίνδυνος που θα προκαλούσε μια στήριξη στην Ελλάδα.΄΄
Δεν ήμουνα μπροστά κι έτσι δεν παίρνω όρκο για όλα αυτά. Αν όμως κρίνω από το εκδικητικό Μνημόνιο, μάλλον αλήθεια λέει. Εδώ δεν πρόκειται για οικονομική υποστήριξη αλλά για τιμωρία προχριστιανικής αντίληψης. Για πολιτισμικά ακατανόητη αγριότητα. Για ΄΄οφθαλμόν αντί οφθαλμού΄΄.
Γιατί τώρα μαθαίνω πως εγώ έβγαλα πρώτος το μάτι της Ευρώπης. Πως ήμουν, λέει, τόσο ασύδοτος που έπρεπε να τιμωρηθώ παραδειγματικά, σκληρά και ανελέητα. Εγώ, ο ελληνικός λαός, που με το ζόρι επιβίωνα και πριν από την κρίση. Τώρα μαθαίνω πως εγώ φταίω για όλα και ας μην πήρα μέρος ποτέ στο φαγοπότι, πήραν άλλοι, το ίδιο είναι, λέει. Τώρα μαθαίνω πως οι αμαρτίες μου ήταν τέτοιες και τόσες που αν με στήριζαν θα ήταν ηθικά επικίνδυνο για την αγνότητα των άλλων. Μάλιστα.
Εσύ τάξερες όλα αυτά; Πες την αλήθεια. Έλα. Κοίτα με στα μάτια και μολόγα.
Ώστε τάξερες! Και δεν ντρεπόσουνα, βρε θεομπαίχτη, βρε παλιάνθρωπε; Δεν είχες ιερό και όσιο, λοιπόν. Για τέτοια παρακμή μιλάμε. Τέτοια κατάντια ηθική. Φτου, ρε! Ντροπή. Αυτό μονάχα έχω να σου πω. Ντροπή. Ξετσίπωτε! Διεφθαρμένε!
Σαράντα πατερημών τη μέρα, από αύριο, πριν και μετά το φαγητό. Ακούς; Δυνατά και καθαρά. Και πριν και μετά το
φαγητό. Και από Δευτέρα με τον κηδεμόνα σου. Άκουσες τι σου είπα; Με τον κηδεμόνα σου.
Φύγε τώρα, δε θέλω ούτε να σε βλέπω. Να πας στη νήσο Συλτ να βρεις τον Σόιμπλε. Να ζητήσεις ακρόαση και αν σε δεχτεί να πέσεις ταπεινά στα πόδια του και να παρακαλέσεις να σε συγχωρέσει, βαθιά μετανοιωμένος, όχι τάχαμου. Κατάλαβες; Κι αν είσαι τυχερός και δεν σε διώξει απ΄ τον Παράδεισο, την Ευρωζώνη, που περνάς τόσο καλά, θα πει πως είναι μεγαλόψυχος και συμπονετικός. Κι αν σου ζητήσει να αυτομαστιγώνεσαι μονάχα το πρωί, θάναι μεγάλη τύχη, να το ξέρεις. Είναι θρησκευτικό το ζήτημα, όπως καταλαβαίνεις. Όχι οικονομικό.
Φύγε τώρα, σίχαμα της κοινωνίας. Απόβρασμα. Με τάραξες πρωί-πρωί κι έχω να πάω να ψηφίσω στις Ευρωεκλογές. Και συ πρώτα να ψηφίσεις και μετά να πας στον Σόιμπλε, ακούς; Και μην αρχίσεις τώρα να μυξοκλαίς και μουσκέψει το ψηφοδέλτιο και το βγάλουν άκυρο. Γιατί σ΄έχω ικανό για τα χειρότερα.
Να πας μετανοιωμένος να ψηφίσεις. Ακους τι σου λέω; Και να λες από μέσα σου συνέχεια ΄΄Όχι Grexit, Σόιμπλε Θεούλη μου, όχι Grexit΄΄. Κατάλαβες;
Το ξέρω πως υπάρχουν μερικοί κακεντρεχείς, που ισχυρίζονται πως στο βιβλίο του ο Γκάιτνερ δεν κάνει λόγο καθόλου για την ταμπακέρα, αλλά εσύ μην τους ακούς. Είναι παλιάνθρωποι. Λένε πως τάχα παραβλέπει το ρόλο των επενδυτών στα στεγαστικά δάνεια υψηλού κινδύνου και τους πολύπλοκους τίτλους αξιών που προκάλεσαν την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Σαχλαμάρες.
Και τι μας νοιάζει εμάς ποιος άλλος φταίει. Σάματις θα μοιραστούμε την τιμωρία; Αντε τώρα να ψηφίσεις, γιατί σε περιμένει ο άνθρωπος στο Συλτ, να μπεις στον ίσιο δρόμο. Άντε, σβέλτα!
Υ.Γ. Το ΄΄οφθαλμόν αντί οφθαλμού΄΄ αναφέρεται στο δεύτερο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, την Έξοδο. Από την Αίγυπτο, όχι από την Ευρωζώνη. Τις δέκα πληγές του Φαραώ αακολουθεί η έξοδος.
