1) Δε θα ξανάγραφε ούτε σύνθημα. Δεν το συζητώ για ποίημα, κείμενο κτλ.
2) Θα υπέφερε από ανελέητη αποδοχή. Λάικ, λάικ και να το βάθρο έτοιμο και βιδωμένο καλά.
3) Θα ανέβαζε σέλφις από πρόβες, με ή χωρίς τα γυαλιά. Κάποιος δίπλα του θα το έπαιζε εξουθενωμένος, η μούσα του άβαφη θα αποδομούσε τη σοβαρότητα της στιγμής και θα του έσκαγε ένα φιλί στο δεξί αυτάκι.
4) Δε θα 'βαζε γλώσσα μέσα του -μόν-ο με τους Μεγάλους Εαυτούς (που γίνανε Μεγάλοι, όταν βρήκαν το μυστικό της μαζικής ύπνωσης). Οι υπόλοιποι είναι μπουγιόζικα φανάκια.
5) Φωτογραφία εξωφύλλου θα είχε τον εαυτό του, ίσως γυρισμένο πλάτη με υποσημείωση: "Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;"
6) Ταλαιπωρημένος από μια ευφυΐα σχεδόν αγριευτική θα δημιουργούσε στάτους ανά 5 λεπτά. Πού χρόνος για να γράψει ιστορία...
7) Υπέρλαμπρος κάτω από την στραφταλιζέ του ιδιότητα δε θα ξεχνούσε ότι είναι και άνδρας..
8) Οι άνθρωποι με ιδιότητες τη χάνουν τη μάχη του κατευνασμού. Οπότε τα ίνμποξ, τα κρυφά, τα ακόλαστα θα 'διναν και θα' παιρναν..
9) Ίσως να γινόταν αντιπαθής.
10) Ίσως να τον αποκαθήλωνα.
ΥΓ Ευτυχώς που δεν υπάρχει και έχει μείνει στην ιστορία με το βάρος των ξεκάθαρων επισημάνσεων. Φαντάζεσαι να κατέληγε ο Ένας, ο Σοφός, ο Αμφίσημος, ο Επαγγελματίας ήρωας, Ο σε διαρκή αντιδιαστολή με το υπόλοιπο καταγέλαστο σύμπαν;
Σ' αγαπώ Μπέρτολτ. Είναι Παρασκευή βράδυ και κάνουμε πλάκα. bb ;) <3 xxxxx
Χρύσα Φωτοπούλου
