Στα βράχια, με τα πόδια. Δυο βήματα απ' το σπίτι. Καθόμαστε πάνω-πάνω δεξιά. Αυτή η θέση είναι για μένα δέκα συνεχόμενα καλοκαίρια. Πώς γίνεται;
"Θεσμοφοριάζουσες". Κιμούλης στην εποπτεία με τη βοήθεια του pitsirikou. Ενδιαφέρουσα πρόταση. Βγήκαν τα πιστόλια. Όλα τα τομάρια στο απόσπασμα. Όλα τα χώρεσαν. Με τους κυνόδοντες έξω. Λυσσασμένοι για το άδικο.
Όλοι οι ηθοποιοί στα φόρτε τους. Από τις μεγάλες δυνάμεις , Κιμούλη- Πιατά μέχρι τους νεότερους. Χιούμορ και φαντασία. Χάρης Χιώτης, ο μπάτσος. Αναζητήστε τον, παρακαλώ.
Βαριέμαι τη "μόνιμη σκηνή γέλιου" με προσκήνιο καρτουνίστικες φιγούρες να "σκούζουν σαν αηδόνες". Το δίδυμο όμως Γιαννακόπουλος -Αλευράς, θα μείνει στα χάι λάιτς αυτού του καλοκαιριού. Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος είναι αυτός; ρωτάει ο Γιώργος. Ναι! Πόσο μεγάλο ταλέντο και πόσο ευφυής ηθοποιός! Ξέφυγε με ένα μοναδικό τρόπο από τα γραφικά κλισέ, στήνοντας έναν χαρακτήρα που μπορεί να αυτοσαρκαστεί με το χιούμορ ενός εξαίσιου θνητού μέχρι να χορέψει το τραγούδι της νύφης με το πιο θηλυκό μπρίο του κόσμου. Ελκυστικός, ισορροπημενος
και αδιάκοπα γοητευτικός.
Δεύτερη φορά που βλέπω τη Φαίη Ξυλά στη σκηνή. Καθόλου ήσυχη σε αυτή τη φάση. Σε διαρκή έκρηξη, ευέλικτη, αεικίνητη, επιθετική, έξυπνη, τσαμπουκαλού -κατευθείαν από το ξάναμμα των διαδηλώσεων- απέδειξε με σθένος ότι λειτουργεί και αποδεικνύει την αξία της, σε όλα τα εδάφη. Εμπνευσμένη από το ρόλο της και απόλυτα προσηλωμένη σ αυτόν, χωρίς να τη νοιάζει, αν αυξομειώνεται το φως της, μετά από τόσο τσαλάκωμα. (Κι αυτή, πιο σαγηνευτική από ποτέ. Οικογενειακό είναι το άστρο που έχουν, αυτοί οι δύο, άραγε;)
Έχει πολύ ταξίδι η παράσταση. Μέχρι να τελειώσει το καλοκαίρι θα πληθύνουν και οι υποστηρικτές της.
Δείτε την και κάνοντας φόκους, σ' αυτά τα δύο πρόσωπα, θα με θυμηθείτε..
