Δεν έχω ξαναζήσει σφοδρότερη καλοκαιρινή καταιγίδα στη Θεσσαλονίκη. Νεροοοό. Και κάτι αστραπόβροντα όπως στις ταινίες του Κατακλυσμού. Μπήκα στο Κθβε με υπέρλαμπρο ήλιο και βγήκα τρεις ώρες μετά, κωπηλατώντας. Στη σημερινή ημέρα, μου συνέβησαν τα εξής σημαντικά. Αγάπησα 1 γυναίκα. Υποκλίθηκα σε 4 άνδρες. Γέλασα με 3 φίλους. Αντιστάθηκα σε 1 ισχυρό πειρασμό.
Η γυναίκα είναι η Νικαίτη Κοντούρη.. Σπάνια προσωπικότητα και κα τα πλη κτι κή σκηνοθέτις. Ευαίσθητο και τρυφερό πλάσμα, με αγωγή, γνώσεις και χιούμορ. Δεν χόρτασα να την παρακολουθώ να φροντίζει και να καθοδηγεί τους ηθοποιούς, δεν χόρτασα να συζητάω μετά μαζί της για θέατρο, έρωτες, ήττες, πάθη, παιδιά, προσευχές.. Θάθελα πολύ να έχω μια τέτοια φίλη, τόσο γοητευτική και με τόσο ισχυρό ταλέντο.
Είδα 4 άνδρες στη σκηνή, που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Μαγική Άτοσσα ο Άκης Σακελλαρίου. Σπαρακτική. Παίζει και το τελευταίο του κύτταρο. Μια αληθινή βασίλισσα απέναντί μου, που θρηνεί. Δεν πιστεύω αυτό το συγκλονιστικό που μου χαρίζει, τόσο ψαγμένο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρειά του, τόσο δυνατό και πολύτιμο.
Ανατριχιαστικό το ρεσιτάλ ερμηνείας του Αγγελιαφόρου Λάζαρου Γεωργακόπουλου. Αναγγέλει τις συμφορές των Περσών και σπαράζει. Δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Πόσο ευφυής ηθοποιός, πόσο ακριβής και ολοκληρωμένος.. Πλημμυρίζει το θέατρο με την τεράστια ενέργειά του.
Ο Γιώργος Κολοβός είναι ο μοιραίος Ξέρξης, αυτός που ξεκλήρισε την παντοδύναμη αυτοκρατορία, που την έκανε να γονατίσει μπροστά στους Ελληνες. Δεν είναι ο ηθοποιός, δεν είναι ο οικονομικός επιστήμονας, δεν είναι ο μουσικός. Είναι ο Ξέρξης, είναι ζωντανός δίπλα μας και ουρλιάζει. Καθηλωτικός. Αποκάλυψη!
Και ο Γιάννης Φέρτης. Την στιγμή που παραμερίζουν όλοι κι εμφανίζεται το φάντασμα του Δαρείου, νιώθω το αίμα μου να παγώνει. Είναι μεγάλη μορφή ο Φέρτης. Τον συνάντησα στο ασανσέρ του ξενοδοχείου να πηγαίνει στην πρόβα. Με τα πόδια, απλός, αλλά ένας αυθεντικός σταρ. Την τελευταία φορά που βρεθήκαμε ήταν στη.. Νότια Αφρική, κάλυπτα για την Ερτ τη συναυλία του Μ. Θεοδωράκη, στην οποία ο Γιάννης θα διάβαζε το Αξιον Εστί. Μου ζήτησε να έλθει μαζί, σ ένα ρεπορτάζ που θα έκανα στο Σοβέτο. Τον ενδιέφερε πολύ η κατάσταση εκεί και δεν θα ξεχάσω ποτέ, τις καίριες ερωτήσεις του, στους κατοίκους της παραγκούπολης, για το πώς ξεκίνησε απο εκεί, το κίνημα των μαύρων κατά του ρατσισμού της αθλιότητας και της φτώχειας.
Μετά τις πρόβες πήγαμε με την Νικαίτη, τη Μελίνα, τον Βασίλη και τη Ζέτα για φαγητό. Στιγμές Ιονέσκο. Δυστυχώς δεν περιγράφονται.
Ο πειρασμός στον οποίο δεν ενέδωσα, ήταν η βραδυνή επίσκεψη στον Τερκενλή. Η ηρωική μου αντίσταση (να τα λέμε αυτά..) στο στενό μαρκάρισμα της Ζέτας, την ανάγκασε να πάει τελικά μόνη της.
Ηταν μια υπέροχη μέρα. (Κι ας χάλασε το tab μου κι όλο αυτό το κείμενο, το ανέβασα από το κινητό μου. Κοίτα όμως, πόσο πολύπλοκο ζήτημα είναι η διαχείρηση της ήττας και πόσο απλό να ζεις την ηδονή της μέρας. Εεε Δαρείε;)
