Την Κυριακή 22 Ιουνίου ό,τι και να λέει η πραγματικότητα εγώ βρέθηκα στο Φουέντε Βακέρος. Στην αυλή ενός σπιτιού, απο εκείνα με το χαγιάτι και τα ξύλινα κάγκελα.
Τότε, οι χώροι των σπιτιών είχαν συγκεκριμένη λειτουργία. Τα μεγάλα ζητήματα λύνονταν στα σοβαρά σαλόνια. Η "τέλεια εικόνα" μοστραριζόταν στις νοικυρεμένες βεράντες. Περνούσε ο έξω κόσμος και "κατάπινε" τα ενσταντανέ της οικογενειακής ευτυχίας.
Το "Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα" η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα των Σπάτων "Τέταρτο Κουδούνι" το παρουσίασε σ' αυτό λοιπόν το κανονικό σπίτι. Χώρος εξωτερικός, καρέκλες για τους θεατές που γέμισαν την αυλή, φαναράκια για λίγο φως, όταν έπεσε ο ήλιος.
Πού είμαι;
Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Ισπανού συγγραφέα και ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα είναι το τελευταίο έργο που έγραψε ο Λόρκα, το 1936, και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1945. Μαζί με τη "Γέρμα" και το "Ματωμένο Γάμο" αποτελούν την τριλογία της "ισπανικής υπαίθρου" του συγγραφέα.
Το εργο περιγράφει τα γεγονότα κατά την περίοδο πένθους σε ένα σπίτι στην Ανδαλουσία, όπου η 60χρονη Μπερνάρντα Άλμπα κατέχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στις κόρες της: Αγκούστιας, Μαγκνταλένα, Αμέλια, Μαρτίριο και Αδέλα. Στο σπίτι ζουν επίσης η Πόνθια, η οικονόμος, κι η Μαρία Χοσέφα, μητέρα της Μπερνάρντα. Στο έργο δεν εμφανίζεται επί σκηνής κανένας ανδρικός χαρακτήρας. Ακόμα κι ο Πέπε Ρομάνο, το αντικείμενο του πόθου για τις κόρες της Μπερνάρντα και μνηστήρας της Ανγκούστιας, δεν εμφανίζεται ποτέ.
Υπόθεση
Μετά το θάνατο του δεύτερου συζύγου της, η Μπερνάρντα Άλμπα γίνεται τυραννική με τις πέντε κόρες της, που σπάνια είχαν οποιαδήποτε επαφή με το άλλο φύλο. Επιβάλλει πένθος 8 χρόνων και τον εγκλεισμό τους μες στο σπίτι, καθώς η ανώτερη τάξη τους δεν τους επιτρέπει να "ανακατεύονται" με τους απλούς χωρικούς. Η Ανγκούστιας, η μεγαλύτερη κόρη της Μπερνάρντα από τον πρώτο της γάμο, κληρονομεί την περιουσία του πατέρα της κι έτσι προσελκύει το ενδιαφέρον ενός μνηστήρα, του Πέπε Ρομάνο. Τον Πέπε όμως ποθούν κι η Αδέλα, η μικρότερη κόρη, που αρνείται να υποταχθεί στη μητέρα της και συνάπτει ερωτική σχέση μαζί του, αλλά κι η Μαρτίριο, που τη ζηλεύει για κάτι που η ίδια δεν μπορεί να αποκτήσει, λόγω του παρουσιαστικού της. Η ζήλια της Μαρτίριο θα οδηγήσει στο τραγικό τέλος της Αδέλα και στη διατήρηση του πένθους στο σπίτι.
Πέντε συνοπτικές φράσεις γιατί τα πολλά λόγια είναι χαζά.
1) Στην τεράστια Αττική όσοι δεν κοιμούνται, όσοι δεν έχουν πάρει μυρωδιά από το τι είναι μιζέρια και πάτος αξίζουν να τους δείχνουμε με το δάχτυλο. Να τους γνωρίζουμε με το μικρό τους όνομα. Ντίνα, Ιωάννα, Μαρία, Γιάννη, Venceremos, Venceremos.
2) Θα ' δινα τα πάντα για μια κουβέντα με τον Λόρκα. Θα ' παιρνα μαζί μου και τον Ευρυβιάδη να μου μεταφράζει τα ισπανικά που ξέχασα. Η πληρότητα μιας εικόνας φτιαγμένης από λέξεις. Ο Λόρκα γεννήθηκε με τα μυστικά. Ο Λόρκα, ο ποιητής.
3) Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 18 Νοεμβρίου 1954 στο θέατρο "Κοτοπούλη" σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου, σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή, σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη. Το ρόλο της Μπερνάρντα Άλμπα ερμήνευσε η Κατίνα Παξινού.
4) Οι άνθρωποι του 1930, μεγαλωμένοι να συντηρούν "όσα βρήκαν και όσα δέχτηκαν αβίαστα" είναι στις πρώτες θέσεις του παρόντος. Περίεργο να το συνειδητοποιείς..
5) Κάποτε, λέει, έπαιρνε ο κόσμος το καρεκλάκι του και έτρεχε να δει παραστάσεις στις πλατείες και τις γειτονιές. Αν το δούμε να ξανασυμβαίνει, θα 'ναι από ανάγκη. Από καθαρή ανάγκη.
