«Παρόλα τα κακά που σας συμβαίνουν να χαίρεστε την ηδονή της κάθε μέρας». Σούρουπο στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. Ανήκω στους τυχερούς που παίρνουν πρόγευση από τους φιλόδοξους «Πέρσες» που ετοιμάζει η χαρισματική Νικαίτη Κοντούρη. Ο «δαιμόνιος» κι αποτελεσματικότατος διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας της έχει αναθέσει να ανεβάσει την αντιπολεμική τραγωδία του Αισχύλου κι εκείνη δίνεται ολόψυχα σε αυτό το νέο της «στοίχημα» που την έχει συναρπάσει. Κάθεται σε ένα μικρό τραπεζάκι στην άκρια της σκηνής και καθοδηγεί τους ηθοποιούς της. Συχνά- πυκνά σηκώνεται, πηγαίνει πλάι τους, τους μιλάει σιγά, τους αγγίζει, τους εξηγεί, τους αναλύει, τους δείχνει τι ακριβώς θέλει. Σαρώνει τη σκηνή-φορά λευκά κι όπως ανοίγει διάπλατα τα χέρια της είναι σαν να πετά. «Ταξιδεύει» στον κόσμο του ποιητή και μαζί της «ταξιδεύει» όλη την εξαιρετική ομάδα ηθοποιών, απ’ τον εμπειρότερο, μέχρι τον νεότερο, με απώτερο σκοπό να «ταξιδέψει» και τους θεατές της παράστασης. Ο Γιάννης Φέρτης στέκεται ντυμένος στα ολόλευκα στο πατάρι που’ ναι στημένο στην σκηνή. «Παρόλα τα κακά που σας συμβαίνουν να χαίρεστε την ηδονή της κάθε μέρας». Έχει κύρος κι ο λόγος του ακούγεται μέχρι τις τελευταίες θέσεις του θεάτρου καθάριος-αυτή η βαθιά φωνή που αγαπάμε χρόνια τώρα, αυτός ο έμπειρος ηθοποιός που ξέρει τον τρόπο να «γίνεται» κάθε φορά ο ρόλος που καλείται να γίνει. Ο Δαρείος του συγκινεί και το μήνυμα για την ηδονή της κάθε μέρας γίνεται μάθημα. Στην Άτοσσά του ο Άκης Σακελλαρίου μαγεύει-είναι πρόβα, χωρίς κοστούμι, χωρίς μακιγιάζ, χωρίς φωτισμό κι όμως πείθει απόλυτα με την «μεταμόρφωσή» του, τον ήχο της φωνής της, την δεξιοτεχνική κίνησή του, πως είναι η Βασίλισσα που σχεδίασε ο Αισχύλος. Τον παρακολουθώ χρόνια απ’ τον Τερζόπουλο ως το Cabaret σε πολλές του «νίκες» αλλά αυτός του ο νέος άθλος με έχει αφήσει να τον απολαμβάνω γοητευμένος και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον άλλο σημαντικό ηθοποιό μας, τον Λάζαρο Γεωργακόπουλος που καταθέτει ψυχή στον Αγγελιοφόρο του. Βλέπω συναδέλφους του απ’τον χορό να τον χαζεύουν στον τρόπο που «γίνεται» ο ρόλος. Ο Ξέρξης μια φωτιά στην μέση της σκηνής-ο Γιώργος Κολοβός «πυρπολείται» και «πυρπολεί». Καθώς γυμνώνεται,βλέπω τον ιδρώτα να τρέχει ποτάμι στο κορμί του. Πρώτη φορά σε τόσο σημαντικό ρόλο και δίνεται σ’ αυτόν με όλη του την ύπαρξη-ακόμα και στο διάλειμμα τον βλέπω να μην αφήνεται, να ψάχνει, να δοκιμάζει, να ξαναφτιάχνει. Από την μια ένας Μεγάλος Κύριος του θεάτρου και δύο έμπειροι πρωταγωνιστές κι από την άλλη ένας ηθοποιός που ανθίζει, ψηλώνει και επιθυμεί να τους φτάσει. Δουλεύει με λεπτομέρεια μαζί τους η Κοντούρη: με την φωνή της γλυκιά και τρυφερή κι άλλοτε δυνατή, επιβλητική. Και το ίδιο κάνει με τους δεκατέσσερις άξιους ηθοποιούς του χορού-με αλφαβητική σειρά οι κύριοι Απόλλων Δρικούδης, Δημήτριος Δρόσος, Νίκος Καπέλιος, Δημήτριος Καραβιώτης, Θανάσης Κεραμίδας, Νίκος Μαραγκόπουλος, Σπύρος Σαραφιανός, Βασίλης Σπυρόπουλος, Χρίστος Στυλιανού, Νίκος Τουρνάκης, Στέλιος Τράκας, Γιάννης Χαρίσης, Κωνσταντίνος Χατζησάββας, Γιώργος Ψυχογιός.
Ο χορός «πρωταγωνιστεί» στο έργο, δεν συνοδεύει κι όλοι τους είναι συνεπείς και καίριοι. Τον δικό τους γερό «ρόλο» στην πρόταση της Κοντούρη παίζουν και οι «Νύμφες του πένθους» Λαμπρινή Αγγελίδου, Μομώ Βλάχου και Κλειώ-Δανάη Οθωναίου. Δεύτερη μέρα στις πρόβες τους και δεν θέλω να φύγω,θέλω να μείνω μαζί τους μέχρι την πρεμιέρα τους,να δω το παζλ να ολοκληρώνεται κομμάτι-κομμάτι. Το ίδιο και η Σεμίνα Διγενή που έχει μείνει εκστασιασμένη από την σκηνική πρόταση και τις υποκριτικές επιδόσεις. Ανεβαίνω στην σκηνή για να φωτογραφηθώ με τη Νικαίτη, τον Γιάννη και τον Γιώργο-κοιτάζω τώρα τις φωτογραφίες που τράβηξε η καλή συνάδελφος Μελίνα Καραπαναγιωτίδου και βλέπω πόσο χαρούμενος είμαι που έζησα αυτή την εμπειρία, αλλά και πόσο χαρούμενοι είναι εκείνοι που βιώνουν αυτή την σημαντική δουλειά. Πρόβα και πάλι. Η Σεμίνα με κοιτάζει στα μάτια:να μην φύγουμε,να μείνουμε,έχω μαγευτεί. Μένουμε για ώρες. Οι «Πέρσες» που είναι μια διαχρονική τραγωδία, με οικουμενικό λόγο και αναλλοίωτες αξίες και που διερευνούν καίρια το θέμα της «ύβρεως», της ανθρώπινης αλαζονείας και της αξιοπρέπειας,ευτυχούν στον τρόπο που φωτίζονται από την Νικαίτη Κοντούρη και την dream team της.Πολύτιμοι και αποτελεσματικοί αρωγοί της στο «στοίχημά» της αυτό ο Πάνος Μουλλάς-υπέροχη η μετάφρασή του-,ο Γιώργος Πάτσας-η πρόγευση του σκηνικού του χώρου, έξοχη-, ο Γιάννης Μετζικώφ-η πρώτη εικόνα των κοστουμιών του εξαιρετική-,η Σοφία Καμαγιάννη-οι μουσικές του κλέβουν εντυπώσεις- ο Κώστας Γεράρδος-καίριος στην κίνηση του χορού και των πρωταγωνιστών- και ο Λευτέρης Παυλόπουλος-οι φωτισμοί του θα είναι καθοριστικοί όπως πάντα,όπως φαίνεται-. Στον επόμενο τόνο πρεμιέρα-στις 16 Ιουλίου στο Θέατρο Δάσους η πρώτη παράσταση και στις 15, 16 Αυγούστου η παρουσίαση στην Επίδαυρο.
.
