Εφτά χρόνια φαγούρα ήταν ο τίτλος της ταινίας. Η κρίση της εφταετίας σε μια σχέση.
Τον μύθο του εφτά τον ξέρετε. Σε εφτά μέρες έπλασε ο Θεός τον κόσμο, εφτά οι μέρες της βδομάδας, εφτά τα θανάσιμα αμαρτήματα, εφτά οι σφραγίδες της αποκάλυψης, εφτά τα θαύματα του κόσμου και πάει λέγοντας.
Έβδομος χρόνος ύφεσης. Ναι, ναι. Τέτοιον καιρό ξεκίνησε η κάτω βόλτα, το 2008. Μπήκαμε κιόλας στον έβδομο χρόνο. Η πρώτη γερμανική κατοχή κράτησε το μισό.
Σα χτες μου φαίνεται που μας απασχολούσαν κι άλλα πράματα εκτός από τα μέτρα και τις περικοπές. Σα χτες που ζούσαμε σαν άνθρωποι κι όχι σαν παραζαλισμένες μαριονέτες. Σα χτες που γελάγαμε με την καρδιά μας και πονάγαμε για λόγους που δεν είχανε να κάνουνε με τρόικες και νομισματικά ταμεία. Σα χτες που είχαμε χίλια δυο προβλήματα και παλεύαμε για να τα λύσουμε χωρίς να μας αλλάζουν ακατάπαυστα τους κανόνες του παιχνιδιού οι διαχειριστές της εξουσίας. Σα χτες που είχαμε όνειρα.
Αν σκαπουλάρεις την εφταετία σε μια κρίση, λέει, σε όποια κρίση, κοινωνική ή προσωπική, παίρνεις αμπάριζα για άλλα εφτά χρόνια. Το σκέφτεστε; Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες.
Δεν πιστεύω σε μαγικούς αριθμούς, αλλά σε μια ανθρώπινη ζωή είναι χαρακτηριστικές οι εφταετίες που οδηγούν στην ωριμότητα, αν και η ουσιαστική ενηλικίωση παρεμποδίζεται συχνά από χειραγωγήσεις.
Όπως και νάχει, το πράμα παρατράβηξε. Και άλλες χώρες ανεχτήκανε μνημόνια και παρεμβάσεις στα εσωτερικά τους αλλά με ημερομηνία λήξεως. Με μας εδώ τι στο καλό συμβαίνει; Τον έβδομο χρόνο, ακόμα και η δικτατορία άρχισε να καταρρέει.
Έχετε καταλάβει, προφανώς, πως στον τομέα της ανάπτυξης ουδέν νεώτερον από το μέτωπον της αγοράς. Απολύτως ουδέν. Μονάχα ψευδαισθήσεις.
Το πολυδιαφημισμένο δημοσιονομικό πλεόνασμα προέρχεται από χαράτσια και περικοπές και τίποτα άλλο. Από σήμερα μάλιστα ξεκίνησαν και νέες περικοπές στις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις. Θα ακολουθήσουν κι άλλες τον Γενάρη, εφόσον τα ταμεία χωρίς πηγές χρηματοδότησης μπαίνουν μέσα όλο και πιο βαθιά και το κράτος έπαψε να συμμετέχει στην ασφάλιση. Μόνον οι δικαστές καθάρισαν προκλητικά για το τομάρι τους. Και αναδρομικά παρακαλώ. Αφού πρώτα εξασφάλισαν, για ξεκάρφωμα, τα δικαιώματα των ένστολων. Οι υπόλοιποι να θυσιαστούν για την πατρίδα, είπαν. Και οι ανάπηροι ακόμα.
Η ανεργία, στο μεταξύ, έχει ρημάξει όλες τις οικογένειες αφού σε όλες ανεξαίρετα υπάρχει κάποιος άνεργος.
Έβδομος χρόνος υποδούλωσης στα οικονομικά συμφέροντα. Θα πάει μακριά η βαλίτσα ;
Οι κυβερνήτες, επικίνδυνοι και ανάλγητοι, είναι ανίκανοι να αντιπροτείνουν εναλλακτικές σε όσα τα αφεντικά τους επιβάλλουν. Και μας οδήγησαν σε αδιέξοδο. Ανάκαμψη χωρίς ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει. Ποιος όμως επενδύει σε χώρα χρεοκοπημένη;
Η αξιωματική αντιπολίτευση, απ’ την άλλη, παρά τα λαϊκίστικα συνθήματα, αποφεύγει την ευθύνη της διακυβέρνησης. Ροκανίζει το χρόνο με ενδοκομματικές ασυνεννοησίες που φρενάρουν το πέρασμα στην εξουσία. Περιμένει, φανερά, να ολοκληρώσουνε το πείραμα στην πλάτη μας οι άλλοι, για νάχει δικαιολογία μετά, όταν δεν θα μπορεί να εκπληρώσει όσα υπόσχεται.
Έβδομος χρόνος αποικιοκρατίας. Θα πάει μακριά το δούλεμα;
Η μόνη λύση, προφανώς, θάταν να ενηλικιωθούμε ως πολίτες, αλλά τα εκλογικά αποτελέσματα μονάχα φόβο καταγράφουν και ψευδαισθήσεις. Το κόλπο της τρομοκρατίας έπιασε.
Εφτά χρόνια θολούρα. Τι στο καλό, δε φτάνει;
Υ.Γ. 1 Μέσα σε έξι χρόνια χάθηκε πάνω από το 25% του ΑΕΠ της χώρας μας, μια από τις τρεις μεγαλύτερες υφέσεις παγκοσμίως τα τελευταία 100 χρόνια. Και η ανεργία πέρασε από το 7,7% το 2008 στο 27,5% το 2014, πανευρωπαϊκή πρωτιά, παρά το κόλπο του ΕΣΠΑ με την πεντάμηνη εκμετάλλευση απελπισμένων. Ξεπέρασαν και επίσημα το 1.500.000 οι άνεργοι.
Η Ελλάδα θα χρειαστεί 25 χρόνια για να δημιουργήσει τις θέσεις εργασίας που απαιτούνται, σύμφωνα με τον παγκόσμιο μη κερδοσκοπικό οργανισμό στήριξης της επιχειρηματικότητας Endeavor Greece. Στην μελέτη που παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες στο Διεθνές Συνέδριο του ΙΣΝ για την Κοινωφελή Δράση τονίζεται ότι η τάξη μεγέθους της αλλαγής στρατηγικής που απαιτείται είναι τεράστια και σίγουρα πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που συνήθως περιγράφεται.
Υ.Γ. 2 Εκατομμύρια οικογένειες στον πλανήτη καταστράφηκαν. Χιλιάδες άνθρωποι αυτοκτόνησαν από τους λαθεμένους χειρισμούς και εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. ΄΄Και γω τι θέλετε να κάνω; Να πέσω στα γόνατα και να ζητήσω συγχώρεση;΄΄ ήταν η αντίδραση της διευθύντριας του Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ. Είπε και ελάλησε. Εσείς τι περιμένατε; Φιλοτιμία ή αποζημίωση των θυμάτων;
Υ.Γ. 3 Στο μεταξύ το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, με την καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιταχύνεται μη δεν προλάβουν. Μετά τους αιγιαλούς σε τιμές ευκαιρίας, η ΄΄μικρή΄΄ ΔΕΗ είναι ένα ακόμη δείγμα ασύδοτης και ασύμφορης ιδιωτικοποίησης. Οι κερδοσκόποι ξερογλείφονται.
Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,
ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται τη μέρα και με τα μάτια ανοιχτά.
Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,
ιδιωτικοποιήστε τα κράτη,
παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση των εαυτών σας
σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.
Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου.
Και μια και μπήκατε στον κόπο
Ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε
Και την πουτάνα τη μάνα που σας γέννησε.
(Ζοζέ Σαραμάγκου, Νόμπελ λογοτεχνίας 1998)
