Δεν προλαβαίνωωωω καλοί μου άνθρωποι. Τρέχω και δε φτάνω. Πού να βρεθεί χρόνος σ αυτό το διήμερο, να γραφτεί Ημερολόγιο; (και με δεδομένο το χαλασμένο tab, άρα όλη η δουλειά απο το κινητό..)
Εκατό θέματα δουλειάς ,πρέπει να χωρέσουν σε λίγα 24ωρα και εχεις και τη Θεσσαλονίκη , να σου κλείνει το μάτι από παντού. Να έχεις δηλαδή να κάνεις συνεντεύξεις, να δεις πρόβες, να κάνεις σχεδιασμό φθινοπώρου, συναντήσεις, συσκέψεις, προγραμματισμούς και να υπάρχει ο Κώστας Νούσιας να σε ξελογιάζει ποκιλοτρόπως, με Χαλκιδικές και Ναβόνα. Να σε οδηγεί στο ωραιότερο σημείο της πόλης και να σου γνωρίζει τον Μάγο σεφ Θοδωρή Γεωργαντά, ο οποίος ξέρει τον τρόπο να αποπλανεί με τις θείες γεύσεις του, πετυχαίνοντας ..αυθεντικότερες ιταλικές συνταγές κι από τους ίδιους τους Ιταλούς. Σπουδάζοντας στην Ιταλία και περνώντας πολλές ώρες της φοιτητικής μου ζωής στην πιάτσα Ναβόνα, πρέπει να ομολογήσω πως οι γευστικές ηδονές της παραθαλάσσιας (και απίστευτης θέας) "Ναβόνα" της Θεσσαλονίκης ,είναι απείρως ελυστικότερες. (Βέβαια, να υπογραμμίσω ότι χωρίς τον Κώστα δίπλα , καμμιά ηδονή του βίου τούτου, δεν παρουσιάζει το παραμικρό ενδιαφέρον.
Και συνεχίζω με τις αποπλανήσεις. Να υπάρχει η Μελίνα, η απολϋτως μέσα σε όλα, και κυρίως, πάντα έτοιμη για όλα.
Να υπάρχει η κ. Σοφιανού στο Αγκυροβόλι με τα μύδια της και τα κρίταμα. Να σε φωνάζουν από ζαχαροπλαστεία στην Τσιμισκή, να σε κεράσουν ενα γλυκό, να περνάς από Λαδάδικα και να σου προσφερουν, χωρίς να σηκώνουν αντίρρηση, ένα ούζο, να σου φωνάζουν μέσα από ένα ταξί, μιά καλή κουβέντα.. Τι πόλη Θεέ μου!
Δεν χόρταινα δυό μέρες τις πρόβες των Περσών στο Κρατικό, πόσο σπουδαία δουλειά κάνουν η Νικαίτη και οι ηθοποιοί.. Και το Godspell και το Up Ολα και το Δώδεκα και οι παραστάσεις στα πάρκα.
Συζητούσαμε στο καφέ του Μακεδονία, με τη Μένη Λυσαρίδου και τον Γιάννη Βούρο, για το νέο τους μεγάλο (και διεθνές! ) στοίχημα τον "Μ.Αλέξανδρο" και έλαμπαν τα μάτια τους. Ξερουν τι θέλουν, ξέρουν πώς να το πετύχουν, ειναι αποφασισμένοι και πεισματάρηδες. Έχουν μαζί τους όλο το δυναμικό του θεάτρου, η πόλη νιώθει πως επιτέλους, κάτι καλό γίνεται εκεί, η Ουνέσκο τους στηρίζει, σημαντικοί επιστήμονες είναι δίπλα τους, υπάρχει όχι μόνο όραμά, αλλά και..πραγματοποίηση του.
Δεν θέλω να φύγω απο εδώ, λέμεεε.
ΥΓ. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η μαμά του Σάκη Καστάνη, έφτιαξε γαλατόπιτα!!!
