Πήγα σε μια παράσταση, με φόβο ότι έχω αργήσει και έφυγα με δυο επιθυμίες, ένα απωθημένο και μια διαπίστωση.
Να ξαναδιαβάσω τον Παλαμά. Να ξανανιώσω οτι ξέρω περισσότερα από τον φοβισμένο μου εαυτό.
Λιτὰ χτίστε τα, απλόχωρα,
μεγάλα, γερὰ θεμελιωμένα,
απὸ της χώρας, ακάθαρτης,
πολύβοης, αρρωστιάρας, μακριά.
Μακριὰ τ᾿ ανήλιαγα σοκάκια,
τα σκολειὰ χτίστε.
Να πάω στη Σύρο. Να μυθοποιήσω το σκληρό φως πάνω στα λευκά σπίτια.
Να βεβαιωθώ ότι χωρίς αυτή τη θάλασσα δε θα είχα την εικόνα του συγκλονιστικού στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
Πώς να ήταν μια ολόκληρη μέρα στο σαλόνι της οδού Ασκληπιού με την παρέα του Παλαμά; Παρέα: ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Μιλτιάδης Μαλακάσης, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ο Ιωάννης Γρυπάρης, ο Ανδρέας Καρκαβίτσας, ο Λάμπρος Πορφύρας, ο Παύλος Νιρβάνας και άλλοι, οι οποίοι διάβαζαν στις βραδυνές τους συναθροίσεις έργα τους, κάθε νέα δημιουργία τους στην ποίηση, το θέατρο ή το διήγημα.
Το παρανάλωμα είναι υπόθεση λίγων δευτερόλεπτων. Μια καταστροφή είναι πάντα πιθανή και ας έχει προηγηθεί μια μεγάλη κατάφαση, ένα μάγεμα από το άγνωστο.
Θα σας πω λεπτομέρειες γι' αυτή την παράσταση αύριο το πρωί.
ΥΓ: Ο Κωστής Παλαμάς ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 14 φορές (1926, 1927, 1928, 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938 και 1940). Ανάμεσα σε αυτούς που πρότειναν τον Παλαμά για το βραβείο υπήρξε και ο νικητής του 1916 Καρλ Γκούσταφ Βέρνερ φον Χάιντενσταμ, ο οποίος πρότεινε τον Παλαμά τρεις φορές (1928, 1930 και 1935).
Χρύσα Φωτοπούλου
