Ένας άνδρας και δύο γυναίκες. Και τους τρεις τους δείχνει η ευαισθησία..
Ο Γιάννης Καλατζόπουλος πριν 18 ώρες "ανέβασε" φωτογραφία από κάποιο λιμανάκι. Βουνά απέναντι και ένα ουράνιο τόξο κανονικό να χωρίζει τον ουρανό στα δύο. Το σχόλιό του βαθύ, ανθρώπινο: "Άντε τώρα να κάνεις πρόβα". Πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις όλο σε κάτι τέτοια "πανάθλια" μέρη τριγυρνά. Πριν τις πρόβες. Μπορεί και μετά τις πρόβες. Παιδί (θαύμα) είναι ακόμη. Άσ' τον!
Η Όλια Λαζαρίδου στις 7 Ιουλίου "ανέβασε" μια φωτογραφία της μαμάς της γράφοντας: "Η μαμά μου, μικρή, στη θάλασσα". Έγχρωμη φωτογραφία που απεικόνιζε μια ευτυχισμένη γυναίκα με κόκκινο παντελόνι το οποίο ανασήκωνε ελαφρά για να μην το βρέξει. Μοιάζει με την κόρη της όπως δυο σταγόνες νερό.
"Φοβάμαι τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους του κόσμου σημερα" έγραφε πριν μέρες η Ελένη Γκασούκα. Την καταλαβαίνω γιατί και εγώ τους έχω φοβηθεί κατά καιρούς. Πολύ. Η ευτυχία είναι επιδημία. Αν αφορά σε λίγους, τότε κάτι στραβό γίνεται με τα -προνόμια-. Η ευτυχία είναι και κάτι παραπέρα από την κατοχύρωση των βασικών. Της υγείας, της ιερής, ας πούμε. Είναι να σου παρέχεται η δυνατότητα να μπορείς να βλέπεις. Δεν μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου..
Χρύσα Φωτοπούλου
