Το καλοκαίρι μου είναι πια ένα ατέλειωτο "θυμάμαι".
Μυρωδιά από τομάτα, από ξερές πευκοβελόνες, από κοτέτσι και κατσίκες τα ζεστά μεσημέρια, από ξινισμένο γιαούρτι στην καμένη πλάτη.
Θερινά σινεμά στην Πατησίων, φροντιστήρια, night-club στον Άγιο Κοσμά και πίσω από τον Ιππόδρομο, Gin-tonic, οι πρώτες άφιλτρες Gauloises που δάγκωναν.
Βαρετοί μήνες στη Σκιάθο, στις Σπέτσες, στην Αίγινα, νοσταλγία για την Ελλάδα στο Ποζιτάνο, ταραγμένα χρόνια στη Σαντορίνη. Και μετά Ασία, αιώνια, μαγνητική, εθιστική.
Με τα καλοκαίρια μετρώ τη ζωή μου.
*Ο Γιώργος Δεπάστας πριν το 1991 ήταν ιατροδικαστής στη Βιέννη. Από το 1991 μέχρι σήμερα ασχολείται αποκλειστικά με τη λογοτεχνική και θεατρική μετάφραση από την αγγλική και γερμανική γλώσσα, και αντίστροφα. Δεν είναι ένας ακόμη μεταφραστής. Είναι ένας δεινός γνώστης του τι θα πει "ζωντανές λέξεις, τέλεια συνταγμένες στη σειρά".
Έχει μεταφράσει έργα των Goethe, Schiller, Kleist, Lessing, Schnitzler, Horvath, Mann, Musil, Rilke, Stifter, Kaiser, Sternheim, Shakespeare, Yeats, Durrel και πολλών σύγχρονων Γερμανών και Βρετανών θεατρικών συγγραφέων. Το 2004 τιμήθηκε με το Ελληνογερμανικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης για την ελληνική μετάφραση του θεατρικού έργου «Ο θάνατος του Δαντόν» του Georg Büchner (Εκδόσεις Νεφέλη 2003). To 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας για την μετάφραση του έργου «Απληστία» της Elfriede Jelinek και το 2010 του απονεμήθηκε το Βραβείο Θεατρικής Μετάφρασης «Μάριος Πλωρίτης» για τη μετάφραση του έργου «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι» του Marius von Mayenburg.
"Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ" του Ρ. Β. Φασμπίντερ που θα σκηνοθετήσει η Άντζελα Μπρούσκου την ερχόμενη περίοδο στο Εθνικό Θέατρο είναι σε δική του μετάφραση.
*Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στη Σκιάθο. Στο πίσω μέρος γράφει: "Λαλάρια, Σκιάθος, 1965".
"Τότε ήταν παράδεισος, χωρίς αυτοκίνητα και αεροπλάνα".
Χ.Φ
17/7/2014
