Καλοκαίρι
Ταξιδεύοντας με τον Βασιλιά της Ασίας
Καλοκαίρι σε σκοτώνω.
Και σταματάω εδώ.
Δεν τα καταφέρνω στο γράψιμο.
Καταγράφω.
Η Χρύσα γελάει και ανεβαίνει τη σκάλα.
Η φωνή της Ζυράννας Ο Κόσμος να γίνει εικόνα.
Η μουσική του Νίκου Ως τους λυγμούς των χορταριών θα
χαμηλώσω.
Το λυγμό σου θα υψώσω δάσος στην
έρημό σου.
Καλοκαίρι και σε σκοτώνω.
Ένα ελάφι κατεβαίνει πεινασμένο για φαί.
Το ταΐζω.
Φράσεις του Γιώργου.
Μεταμεσονύχτιες αντιγραφές.
Η ζωή είναι οι άλλοι και ζωή είναι όταν οι άλλοι σ’ ακουμπάν κι όταν γέρνουν προς εσένα και τα σώματα των ανθρώπων.
Ο Δημοσθένης σήμερα καπνίζει πολλά τσιγάρα, μιλάνε με την Αλίκη- φοράει ένα κατακόκκινο καλοκαιρινό μακρύ φόρεμα- για θέατρο.
Η Κατερίνα πιο κει.
Ο Γιάννης νευρικός, ντυμένος πάντα στα μαύρα, αεικίνητος πηγαινοέρχεται.
Καταγράφω τα πάντα.
Τουλάχιστο όσα μπορώ.
Ανεβαίνουμε στο βουνό τώρα.
Σιωπή για λίγο.
Τα τρανταχτά γέλια του Δημήτρη.
Πεύκα.
Αριστερά.
Δεξιά.
Λίγο φως.
Πολύ φως.
Σκιές.
Ανεβαίνουμε.
-Εξόριστος. Στην εξορία. Ο παππούς μου χάραξε πάνω σε ξύλινα γλυπτά το όνομά μου.
Ιστορίες από το πίσω κάθισμα.
Μου λείπεις.
Σχεδόν.
Νερά.
Πολλά νερά.
Νερά στο δρόμο.
Ωτοστόπ.
Καινούριια πρόσωπα, δειλές κουβέντες, νευρικές σιωπές, τεντωμένα χαμόγελα.
Φτάσαμε.
¬-Χάρηκα.
-Ελπίζω να τα ξαναπούμε.
-Κωνσταντίνε, πώς πιστεύεις πως θα φύγουμε από εδώ;
Δεν ξέρω.
Νυχτωμένοι πια.
Κρυωμένοι πια.
Δεν έχει φως,
ή έχει πολύ φως.
Στο σπίτι.
Διορθώσεις, προσθήκες στο κείμενο, δεν καταλήγω εύκολα.
Κι αυτά τα σημεία στίξης που τόσο με ταλαιπωρούν.
Που να μπει σε μια συρραφή σωστά η τελεία;
………………………………………………………………………..
……………………………………………………………………….
……………………………………………………………………….
Και κάθε καλοκαίρι σε σκοτώνω για να ‘ρθει ο χειμώνας και να σε ξαναζήσω πάλι.
*Ο Κωνσταντίνος Χατζής είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Έχει μια τεράστια ευκολία-χάρισμα: Μπορεί και μεταφέρει στη σκηνή όποια εικόνα έχει στον νου του. Οτιδήποτε άναρχο βρίσκει μια νομοτελειακή θέση στην πράξη. "Πώς το σκέφτηκες αυτό;" "Μια μέρα, έτσι απλά, ενώ περνούσα έξω από το παλιό Select" .
Έχεις πολλές πιθανότητες να τον πετύχεις στο κέντρο της πόλης. Όπως εγώ, τις προάλλες.
-Τι θα κάνεις τον χειμώνα;
-Θα δεις (με νόημα).
-Τι διαβάζεις; Να ρίξω μια ματιά, για λίγο;
-Μα, φυσικά.
-Α..κατάλαβα τι θα κάνεις.
-Σςςςςςσσςς
-Γέλια..
ΥΓ: Στη φωτογραφία: ένα ελάφι που τράβηξε με το κινητό του στην Πάρνηθα. Πριν 3 μέρες.
Χ.Φ
22/7/2014
