"Ο Αισχύλος κι ο Ευριπίδης, ο Καβάφης κι ο Ελύτης συναντήθηκαν το βράδυ της Παρασκευής στο κατάμεστο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, για να αποδείξουν ότι δεν είναι ουτοπία ότι ο Ποιητής μπορεί να σώσει την Πόλη όπου βασιλεύει η παρακμή και η διαφθορά."
Η αρχή του κειμένου του Μηνά Βιντιάδη με αφορμή την παράσταση των Βατράχων στην Επίδαυρο.
Ο Ποιητής μπορεί να σώσει την πόλη. Ο φοβισμένος τραυματίας που νομιμοποιεί τη δυσκαμψία του όχι.
Ο Ποιητής μπορεί να σώσει την πόλη. Ο αγχωμένος πατριωτίσκος όχι.
Ο Ποιητής μπορεί να σώσει την πόλη. Ο άεργος και αδιαμόρφωτος οραματιστής της νέας γενιάς όχι.
Ο Ποιητής μπορεί να σώσει την πόλη. Ο άσκημος, ο ψυχρός παραστάτης της συντήρησης όχι.
Ο Ποιητής μπορεί να σώσει την πόλη. Ο αδιάφορος και επιμένων στην καλή διάθεση του διπλανού του όχι.
Ο Ποιητής μπορεί να σώσει την πόλη. Και όσοι κρατούν σφιχτά έναν απαζάρευτο εαυτό μίσο βήμα πριν τον θάνατο. Τον επιβεβλημένο θάνατο.
Οι Βάτραχοι χθες, 2 Αυγούστου, παίχτηκαν σ' ένα θέατρο εντελώς γεμάτο. Ακόμη και στα σημεία που τα δέντρα έκρυβαν τη θέα.
Χρύσα Φωτοπούλου
