Η Πρώτη μέρα του Καλοκαιριού
( στον Γόη)
Ήρθε και κάθισε δίπλα στην ξαπλώστρα που χρησιμοποιούσα, την επόμενη ημέρα της αναχώρησής μου, από τη μυστική μου παραλία. Μέχρι το τέλος του περσινού καλοκαιριού καθόταν εκεί στην αδειανή ξαπλώστρα . Το φθινόπωρο, μάζεψαν τις ξαπλώστρες, η παραλία άδειασε, άρχισε η περίοδος των κυμάτων, του πελαγίσιου αέρα, του διαπεραστικού παραθαλάσσιου κρύου. Μου είπαν ότι το έβλεπαν να τριγυρίζει αγέρωχα στην ακτή και το βράδυ να κοιμάται πάνω στα πιο στεγνά αρμυρίκια της.
Την Άνοιξη χάθηκε για λίγες μέρες από την ακτή, αλλά όχι για πολύ, με το που ξαναμπήκαν οι ξαπλώστρες παρατεταγμένες ομοιόμορφα τακτικά έτοιμες να δεχτούν τους φετινούς κολυμβητές, εμφανίστηκε και πάλι, διάλεξε την ίδια γαλάζια ξαπλώστρα με πέρυσι κι έκατσε δίπλα της, εμποδίζοντας με επιθετική φωνή, αυτή τη φορά, οποιονδήποτε να τη χρησιμοποιήσει. Έτσι μου τηλεφώνησαν οι υπεύθυνοι, φίλοι από χρόνια, που γνωρίζουν τις παράξενες φιλίες μου στο νησί, να με ρωτήσουν μήπως ήταν δικό μου ετούτο το άγνωστο σκυλί. Δεν είναι. Είναι όμως μέρος μιας δικής μου επιθυμίας. Και οι αντιδράσεις του, η επιμονή του και η διαχείριση της μοναξιάς του, έχει κάτι από τη δική μου επιλεκτική συμπεριφορά.
Την πρώτη μέρα που έφτασα στο νησί, κατέβηκα στην παραλία. Ήταν εκεί. Το διέκρινα από ψηλά, δίπλα στην ξαπλώστρα μου, κάτω από τον καυτό ήλιο. Δεν το αναγνώρισα. Ήταν ένα σκυλί που δεν είχα ξανασυναντήσει. Μα όταν αυτό με αντιλήφθηκε, σηκώθηκε αστραπιαία σαν ελατήριο, τινάχτηκε , ανασυντάχθηκε και άρχισε να τρέχει κατά το μέρος μου ώσπου με μια εναέρια βουτιά έπεσε στην αγκαλιά μου κι άρχισε να μου γλείφει τα χέρια και τα πόδια, προχώρησε πιο πολύ άρχισε να με γλείφει στο μάγουλο, και τα μάτια του, αχ τα μάτια του, σαν να δάκρυσαν, υγρά γεμάτα λαχτάρα με κοιτούσαν ασταμάτητα. Γίναμε το θέαμα της παραλίας, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο για μένα.
Το πρώτο μπάνιο της χρονιάς το κάναμε μαζί. Όπως και την πρώτη ηλιοθεραπεία. Αγκαλιασμένοι. Σαν δυο κομμάτια , ενός πράγματος που με τα χρόνια κόπηκαν, αλλά δεν μπορούν να συνεχίσουν μένοντας για πολύ χώρια. Θα ήταν ίσως μια ωραία ερωτική ιστορία, έτσι κεραυνοβόλους, επίμονους και αυθόρμητους φανταζόμαστε τους έρωτες οι άνθρωποι. Όμως είναι κάτι πιο ευλογημένο από αυτό. Είναι αυτή η πληρότητα που αισθάνεσαι όταν σε διαλέγει η αγάπη, για να σου φανερωθεί. Και αγκαλιά , να κάνει μαζί σου ηλιοθεραπεία, στη μυστική σας παραλία.
*"Ο Τέλλος Φίλης γεννήθηκε τη δεκαετία που χτίζονταν οι πρώτοι νεοελληνικοί μύθοι και οι πρώτες πολυκατοικίες με αντιπαροχή. Σπούδασε πολλά χρόνια την δύσκολη τέχνη του κρυφτού.Έτσι έμαθε καλά ότι όσο πιο πολύ εκτίθεσαι,
τόσο πιο καλά κρυμμένος μπορείς να παραμείνεις κι αυτό έκανε επάγγελμά του. Τον ελεύθερό του χρόνο, τον ξοδεύει σε θυελλώδεις έρωτες και εξαιρετικά πετυχημένους καυγάδες. Παραμένει έτσι απρόβλεπτος και ελπίζει εξίσου επικίνδυνος."
Εγώ, μόνο, θα προσθέσω ότι ο Τ. Φ μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Αγόρασα το βιβλίο "Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά", αργά μεν, αλλά με τη βεβαιότητα ότι θα μ' αρέσει επειδή αρέσει πολύ και στον ίδιο.
Χ.Φ
(Πρώτη δημοσίευση 7/8/2014)
Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015
