Ένα σκυλί γαβγίζει κάπου εδώ κοντά. Μας προειδοποιεί. Κάνει ζέστη κι ο ήχος του ανεμιστήρα υπερβαίνει τον ήχο των σκέψεων. Έχει ένα παράξενο φως το αποψινό σκοτάδι. Παράξενο σαν τον κρύο ιδρώτα στον αυχένα μου, που είναι στατικός, δεν κυλάει προς την πλάτη. Περιμένει να εξατμιστεί. Περιμένει να χαθεί σε κάποια θάλασσα. Η πόλη λαγοκοιμάται. Λάστιχα τρέχουν νερό, ξεχασμένα ανοιχτά απ' το μεσημέρι.
Ησυχία.
Μια γειτόνισσα στο απέναντι μπαλκόνι ξαγρυπνά, σαν εμένα, να υποδεχτεί το γεγονός. Όλη η ποίηση απόψε πεθαίνει. Μπροστά στη δύναμη της φύσης. Το φεγγάρι κρυμμένο κάτω απ' τη γη, κρύβει μυστικά ονείρων. Κάνει ζέστη φοβερή. Όλα έχουν το σχήμα ξερών καλαμιών. Η θάλασσα της πόλης γιορτάζει απόψε. Βουβή κι αυτή, ήσυχη πια. Η γιορτή των πολεμιστών, των παιδιών και των ερωτευμένων γυναικών. Το απάνθισμα του θέρους. Οι αέρηδες μοιράζονται τελετουργικά στα πελάγη.
Είναι η Νύχτα που μπαίνει ο Αύγουστος.
*Η Ηλιάνα Μαυρομάτη είναι ηθοποιός. Η "Τίρζα", η παράσταση στην οποία συμμετείχε τον χειμώνα που μας πέρασε, είναι η μοναδική παράσταση που έχω δει τρεις συνεχόμενες φορές. Μιλώντας μαζί της, θα καταλάβεις αμέσως πόσο λατρεύει κάτι απίστευτους τύπους όπως ο Καβάφης, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Καρυωτάκης. Αν την αφήσει ο Λάμπης, ο σκύλος της, θα πάει στην Κούβα το επόμενο καλοκαίρι. "Αν μπορείς να το ονειρευτείς, μπορείς να το κάνεις". Έτσι δεν είναι, Ηλιάνα;
Χ.Φ
(Πρώτη δημοσίευση 9/8/2014)
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015
