51 καλοκαίρια αποστάζουν στο καλοκαίρι μου στην δροσερή σκιά που αποζητούσα.
Πάντα μια σκιά.
Ρωτούσα: "Έχει αλμυρίκια εκεί, βράχους σκεπαστούς , καμιά καντίνα, κάπου να κρυφτώ μα ν' αγναντεύω" ;
Κι ένα ψάθινο καπέλο να ξεφτάει φορούσα. Κι ονόματα με ανθρώπους και νησιά είχαν τα καλοκαίρια μου.
Ένα αγόρι, θυμάμαι, από την Ουτρέχτη το ' λέγαν Bert, ένα κορίτσι ιδανικό για τις "μεγάλες διαδρομές", Ντορίτα και σ' ένα που φόρεσα μπρατσάκια, Μαρία Όλια. Κι ένα ολόσωμο μαγιό μαμάς, θυμάμαι, κι ένα χτένισμα λάχανο της γιαγιάς μια σημαδούρα να πλέει στ' ανοιχτά.
Μα εδώ και χρόνια, πιο πολύ, η Επίδαυρος να' ναι, λέω, το καλοκαίρι μου. Και τότε λέω να αυτό είναι για μένα ξανά καλοκαίρι -Οιδίπους επί Κολωνώ, Αντιγόνη, Ίων, Πέρσες, Ορέστης, Τρωάδες, Ιππόλυτος- η Λήδα, οι δυο Λυδίες μου κι ένας χορός σαν τραγωδίας αγαπημένος.
Τα καλοκαίρια μου κι εγώ, στην σκιά μου.
* Ο Φαίδων Καστρής είναι ηθοποιός. Είναι απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου, ενώ έχει μελετήσει και τη θρησκευτική πίστη, πρακτική και εμπειρία, με λίγα λόγια έχει σπουδάσει και θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σήμερα, 12 Αυγούστου, μπορείς να τον συναντήσεις στην Καβάλα, στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων, όπου υποδύεται τον Θεράποντα στον "Ιππόλυτο" της Λυδίας Κονιόρδου. "Ο ηθοποιός παίρνοντας το ρίσκο της καταστροφής του είναι διατεθειμένος να εκτεθεί, να καεί και να τσαλακωθεί." Το πιστεύει, το πιστεύει, το πιστεύει.
*Η φωτογραφία είναι από το καλοκαίρι του '89. "Μόλις έχω κάνει τον πρώτο μου χορό στην Επίδαυρο, στον τελευταίο "Οιδίποδα επί Κολωνώ" του Μινωτή", μου έγραψε στο υστερόγραφό του.
Χ.Φ
12/8/2014
