Καλοκαίρι σημαίνει να πασχίζεις
να κρύψεις ένα μυστικό κάτω
από το διάφανο σεντόνι που
επιβάλλει, παρά την ζέστη, η
πετρόχτιστη δροσιά του πρώτου
απογεύματος.
Σημαίνει να ανορθογραφείς
πάνω στα παραδομένα σχήματα
του χρόνου χωρίς απολύτως
καμία συνέπεια.
Ούτε κυρώσεις.
Να επικυρώνεις με την πιο
ελάχιστη χειρονομία σου ένα
ολόκληρο Συμ – Β – άν.
Να εξακριβώνεις έκπληκτος τις
διαστάσεις που μπορεί και
να έχει ένα επιφώνημα.
Και των κυμάτων το
μακροσκελές.
Που σε συμπαρασύρει.
Τέλος,
σημαίνει
να συλλαμβάνεις
πως το απέραντο δεν μπορεί
παρά να μην έχει ιδιοκτήτη.
Και πως όσα ψιθυρίσαμε
εξακολουθούν.
-Το δικό μου καλοκαίρι ούτε
είναι ούτε φαίνεται.
Όμως υπάρχει.
Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που
μια στιγμιαία αναλαμπή το
καταμεσήμερο
Αποκαλύπτει και συνδέει
Τα αλησμόνητα - . .
*Ο Όμηρος Πουλάκης είναι ηθοποιός. Γεννημένος 7 Νοεμβρίου, την ίδια ημέρα ακριβώς που το 1917 ξεκινούσε η Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία (25/10 με το παλαιό ημερολόγιο). Μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά έζησε για ένα διάστημα στον Άγιο Ματθαίο στην Κέρκυρα "γεγονός που προσδιόρισε και συνέδεσε με έντονο τρόπο μέσα του την ξεγνοιασιά και την ελαφρότητα της παιδικότητας με τη στενότητα των σχέσεων που διαμορφώνονται σε ένα μικρό χωριό τόσο ανάμεσα στους ανθρώπους όσο και ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση." Βγάζει τη γλώσσα του στους απολιτίκ. Αγαπάει τον Ζοζέ Σαραμάγκου.
Στο "Loot" (σκην. Μάκης Παπαδημητρίου), στο θέατρο του Νέου Κόσμου από Δεκέμβρη, Δευτερότριτα, με Γιάννο Περλέγκα, Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρη Πασσά και στη "Χίμαιρα" , στο Θέατρο Πορεία. Μην ξεχνιόμαστε.
Χ.Φ
25/8/2014
