Ο Σέιμους Χίνι, ο Ιρλανδός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής και πανεπιστημιακός δάσκαλος, το φθινόπωρο του 1995 αποφάσισε να τσεκάρει την απτότητα της Νεμέας, της Πύλου, του Άργους, της Σπάρτης, ολόκληρης της Πελοποννήσου.Κρεμόταν τόσα χρόνια από τις κλωστές των μεγάλων ομηρικών αφηγήσεων. Η σουηδική ακαδημία όμως ήθελε να του απονείμει το Νόμπελ και εκείνη την περίοδο τον αναζητούσε. Εκείνος, πάλι, άφηνε πίσω του μια οργιώδη Αρκαδία (τα ορεινά μέρη της το φθινόπωρο είναι υπέροχα) έχοντας ανασυντάξει το παλιό και ξεκουμπώνοντας το καινούριο.
Ένας απλός άνθρωπος που αγαπούσε την Ελλάδα. Είχε διασκευάσει αριστοτεχνικά τον Φιλοκτήτη και την Αντιγόνη. Ένα από τα τελευταία του ποιήματα είχε τίτλο «Ο Σεφέρης στον Κάτω Κόσμο» (μτφ. Χάρης Βλαβιανός). Το 1982 αρνήθηκε να ανθολογηθεί στο «Penguin Book of Contemporary British Poetry» στέλνοντας στον εκδότη το δίστιχο: «Ξέρεις, το διαβατήριό μου είναι πράσινο / κανένα μας ποτήρι δεν υψώθηκε ποτέ / σε πρόποση για τη Βασίλισσα» (από τον Χάρη Βλαβιανό). Θεός.
Έμαθα ότι κάποτε είχε χρειαστεί τρεις ώρες για να περπατήσει τον κεντρικό δρόμο του Δουβλίνου, καθώς εκατοντάδες άνθρωποι του ζητούσαν αυτόγραφο.
Σήμερα, 30/8 συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που έφυγε.
Χρ. Φ.
