Τα καλοκαίρια τότε σήμαιναν τη λήξη του ως επι το πλείστον βαρετού σχολείου, (κάποιες φορές έως κι επικίνδυνου), πολλά-πολλά μπάνια στη θάλασσα και ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις, στις οποίες ήταν πασιφανείς ....οι επιρροές απ' όσα έβλεπα τους χειμώνες στο θέατρο στην Αθήνα.
Σήμαιναν το πιο αγαπημένο μου ομαδικό παιχνίδι που ήταν το κρυφτό, το πιο αγαπημένο επιτραπέζιο, το stratego, σήμαιναν παρατήρηση των γονιών μου και των φίλων τους που επηρέαζαν βαθύτατα τη σκέψη μου και μετά είδα κι έπαθα να αποβάλλω κάποιες από τις επιρροές, (όχι κι όλες- κάποιες είναι και σωστές). Πολλά-πολλά έργα στα δύο θερινά σινεμά της Ακράτας, πολύ ποδήλατο, πολλά-πολλά καλοκαιρινά φρούτα με τα οποία μπορούσα να τρέφομαι σχεδόν αποκλειστικά, πολλές πορτοκαλάδες μπλε (πόσα έψιλον Χριστούλη μου...), κάποιοι τσακωμοί και διάφορα άλλα, συνθετότερης υφής, ζητήματα...
Τα καλοκαίρια τώρα, σημαίνουν συνήθως πολλή αγωνία σε σχέση με τη δουλειά μου, είτε με την βιοποριστική έννοια, είτε με την καλλιτεχνική. Σημαίνουν τη λήξη της χειμερινής περιόδου, η οποία, αντίθετα με τους σχολικούς χειμώνες τότε, παρουσιάζει συνήθως μεγάλο ενδιαφέρον!
Τα καλοκαίρια τότε, ήταν - φαινομενικά, αλλά και επι της ουσίας - πιο ανέμελα. Είθε αυτή η ανεμελιά να σμίξει λιγάκι με την υπευθυνότητα, την εργατικότητα, την ευσυνειδησία (εντός ή εκτός εισαγωγικών οι έννοιες) και το άγχος που διαπερνούν τα θεατρικά καλοκαίρια του τώρα, αλλά και τους χειμώνες μου.
*Ο Κώστας Βασαρδάνης είναι ηθοποιός. Πριν 10 ακριβώς χρόνια τιμήθηκε με το βραβείο "Δημήτρης Χορν". Η πρώτη παράσταση που παρακολούθησε ήταν "Τα ρούχα του βασιλιά" με την παιδική σκηνή του Γιάννη Καλατζόπουλου. Τελικά, όλοι έχουμε μνήμες από αυτήν την παράσταση. Επιθυμεί να ζήσει πολλά χρόνια όπως όλοι οι άνθρωποι που συνειδητοποιούν νωρίς ότι το άπειρο βγήκε από την πρώτη έννοια της ζωής.
Υπάρχει ένας Κωνσταντίνος Ν. Βασαρδάνης, δικηγόρος και πολιτευτής, ο οποίος υπηρέτησε και ως βουλευτής. Αν πληκτρολογήσεις το όνομά σου στη μηχανή αναζήτησης, θα τον βρεις.
Χ.Φ
30/8/2014
