Όταν κάθε τι αντι-πολεμικό. χαρακτηρίζεται επίκαιρο, σημαίνει ότι ο πόλεμος σαν σύλληψη και πράξη συνεχίζει να υπάρχει στο ενδιάμεσο της ανθρώπινης αλλαζονίας. Με το "Μανιφέστο του πολέμου" (ενός πολέμου που καταγράφηκε με ακρίβεια σε ό, τι έγινε και με ευδιάκριτη διάθεση να καταπνίξει ο μεγάλος ιστορικός Θουκυδίδης την αδιανόητη χαρά που κινητοποιεί τις σφαγές και τη χυδαιότητα) ασχολήθηκε η Ρούλα Πατεράκη.
Ο λοιμός τον δεύτερο χρόνο, οι νεκροί, η μεγάλη αρχή της βίας, όπως γεννήθηκε από την Αθηναϊκή Ηγεμονία, το ενιαίο τοπίο των θυμάτων, (στον πόλεμο είμαστε όλοι χαμένοι), τα τρελαμένα μυαλά που συντήρησαν την αμαρτία 30 ολόκληρα χρόνια. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες από εκείνη την απείρως μακρινή εποχή. Υπάρχουν όμως, οι φωτογραφίες που ακολούθησαν στους αιώνες, από όλα τα πεδία των μαχών, σε όλον τον πλανήτη.
Και ήταν και εμφύλιος ο πόλεμος, οπότε δυο φορές η επίσημανση, για το πού μπορεί να φτάσει η χωρίς τέλος επιμονή, στην καταστροφή και τον θάνατο.
Αυτό το κείμενο, είτε το διαβάζεις είτε το ακούς το εικονογραφείς ασυναίσθητα με τις εικόνες από τα κομμένα κεφάλια της ανθρωπότητας, που επιζεί από..ένα θαύμα. Μην το χάσετε!
Το μανιφέστο του πολέμου (Μέρος Α’)
Μετάφραση: Γιάννης Λιγνάδης
Δραματουργία, Διασκευή, Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη
Σύμβουλος Δραματουργίας: Μάνος Λαμπράκης
Σκηνικός Χώρος: Μάρω Μιχαλακάκου
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης, Άση Δημητρολοπούλου
Μουσική - Ηχητικός σχεδιασμός: Λάμπρος Πηγούνης
Κίνηση: Μπέττυ Δραμιτσιώτη
Φωτισμοί: Ζαφείρης Επαμεινώντας
*Το εμβληματικό κείμενο του Θουκυδίδη μεταφέρεται στο θέατρο από τη Ρούλα Πατεράκη ως ένα έργο εν εξελίξει – εγχείρημα τολμηρό. Στις 22 και 23 Σεπτέμβρη στο Θέατρο Βράχων - Άννα Συνοδινού του Βύρωνα.
Χρύσα Φωτοπούλου
