Στους μικρόκοσμους των οίκων ευγηρίας, η ζωή μπορεί πότε να είναι σκληρή, πότε αστεία, ανατρεπτική, αλλά πάντα μοναχική. Απ’ την πένα μιας αξιοσημείωτης παρουσίας της νεοελληνικής μεταπολεμικής γραφής, του Μανόλη Κορρέ (έγραψε πολλά θεατρικά έργα, πάνω από 300 διηγήματα, τηλεοπτικές σειρές, τηλεταινίες και ευθυμογραφήματα), δημιουργήθηκε μια πικρή σάτιρα για τις συνθήκες ζωής σ’ ένα «ευυπόληπτο» γηροκομείο.
Ο «Οίκος Ευγηρίας», το ευαίσθητο ουμανιστικό έργο, που γράφτηκε στο τέλος της δεκαετίας του ’70, εξακολουθεί να σκιαγραφεί με αμεσότητα, το ρόλο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, στη διαστρέβλωση της αλήθειας και τους, κάθε άλλο παρά, ανθρωπιστικούς μηχανισμούς της κοινωνίας. Η ιστορία ξεκινά με τις ζωές των τροφίμων ενός γηροκομείου να απειλούνται από ασιτία, αφού τα χρέη της διοίκησής του, εμποδίζουν τον τακτικό ανεφοδιασμό σε τρόφιμα. Πως συνεχίζεται; Μ ένα τηλεοπτικό συνεργείο που εισβάλει και... τα υπόλοιπα στο θέατρο.
Μια ηθογραφία με χιούμορ και γλωσσικό πλούτο, που καταγγέλει θεσμούς και αγκαλιάζει τρυφερά χαρακτήρες. Ο «Οίκος Ευγηρίας, η Ευτυχισμένη Δύσις», με μια γραφή, που εύστοχα χαρακτηρίστηκε «θεατρικό αντιρεπορτάζ», συγκινεί αντλώντας υλικό από τη -διαχρονικά προβληματική- ελληνική πολιτική πραγματικότητα.
Αποτέλεσε μεγάλη θεατρική επιτυχία, μεταφράστηκε σε οκτώ γλώσσες και σε λίγες μέρες ανεβαίνει ξανά, για δεύτερη χρονιά, (ψάξτε το!) με πρωταγωνιστές χαρακτηριστικές προσωπικότητες του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, όπως ο Ανέστης Βλάχος, η Δέσποινα Στυλιανοπούλου, ο Τρύφων Καρατζάς, ο Μ. Δεστούνης κ.α. Ευχαριστιούνται τόσο πολύ όλοι, την επί σκηνής συνύπαρξή τους.
Η ψυχή του θεατρίνου, άλλωστε, αρνείται να γεράσει.
real news 14.9.2014
