Αν αύριο κάτι γινόταν και όλα πήγαιναν ανάποδα, η πόλη ίσως παρουσίαζε την εξής παρακάτω εικόνα:
Αθήνα, πρωί, αυτοκίνητα ελάχιστα, συμμετοχή σχεδόν όλων σε μια γιορτή, στους δρόμους. Έξω, στις πλατείες και τις γειτονιές, γύρω από τα παλιά κτίρια, οπουδήποτε.
Κάποιοι μοιράζουν, τυπωμένα, τα πιο σημαντικά αντιπολεμικά ποιήματα. Άλλοι τραγουδούν σε όλες τις γλώσσες όσα θυμίζουν ειρήνη. Και οι πιο γενναίοι φτιάχνουν επί τόπου έναν τόπο από λέξεις-βέλη κατά του φασισμού.
Εγώ και δυο ακόμη (ονόματα δε λέω) θα φροντίσουμε ν' ακούγεται μέχρι το βράδυ η φωνή του Τσάρλι Τσάπλιν να λέει αυτά τα ωραία πράγματα:
Λυπάμαι, αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας. Δεν είναι δική μου υπόθεση. Δεν θέλω ούτε να βασιλέψω, ούτε να κατακτήσω κανέναν. Θα ήθελα να βοηθήσω όλο τον κόσμο, αν μπορούσα. Εβραίους, χριστιανούς, μαύρους, λευκούς. Ολοι επιθυμούμε την αλληλεγγύη, αυτή είναι η φύση των ανθρώπων. Να ζούμε με την ευτυχία των άλλων, και όχι με τη δυστυχία τους. Δεν θέλουμε ούτε να μισούμε, ούτε να περιφρονούμε.
Στρατιώτες! Μην αγωνίζεστε για τη σκλαβιά, αγωνιστείτε για την ελευθερία! Ο άγιος Λουκάς στο 17ο κεφάλαιο γράφει: «το βασίλειο του Θεού είναι μέσα στον άνθρωπο». Οχι σε έναν άνθρωπο, όχι σε μια ομάδα ανθρώπων, αλλά σε όλους τους ανθρώπους! Σε εσάς! Εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη, να δημιουργεί τις μηχανές, να δημιουργεί την ευτυχία! Εσείς ο λαός, έχετε τη δύναμη να δημιουργήσετε την ευτυχία, να εμπνεύσετε μια όμορφη κι ελεύθερη ζωή, να κάνετε αυτή τη ζωή μια υπέροχη περιπέτεια!
Η μέρα αυτή δε θ' αργήσει. Είναι κανονισμένο.
Χ.Φ
