Με αφορμή τα γενέθλιά του
Γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1938
Δεν το ήξερα αυτό για τον Μάνο Ελευθερίου. Έτυχε, χθες, ενώ ακούγαμε την "Δίκοπη ζωή" από τον Γ. Μεράτζα, κάποιος δίπλα μου ν' αρχίσει να μιλάει γι' αυτόν. Κάτι συνέβαινε και σε πηγαδάκια τέτοιου είδους βρισκόμουν πάντα, από μικρή. Κάτι ωραίο έπιανε το αυτί μου και αμέσως γινόμουν μέρος μιας σύντομης παρέας.
Ο Ελευθερίου, λοιπόν, είπε ο κύριος με το παιδί στην αγκαλιά, είχε παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως ακροατής. Πιο πολύ γιατί τον ενδιέφερε να γράψει θέατρο, γι' αυτό το έκανε. Έτσι τον συμβούλευσε ο Άγγελος Τερζάκης. Πολύ νέος ακόμη, γνώρισε σημαντικούς ανθρώπους της τέχνης, σπουδαίους δασκάλους π.χ στο τμήμα Θεάτρου της Σχολής Σταυράκου όπου γράφτηκε μετά το Εθνικό.
Μου άρεσε πολύ αυτή η πληροφορία. Γιατί έχει αίγλη. Δηλαδή, κάποιος έχει μια επιθυμία και στο δρόμο του βρίσκεται κάποιος άλλος που του φωτίζει τρεις λωρίδες δρόμου.
Αλυσιδωτά και νομοτελειακά.
ΥΓ. "Η Δίκοπη ζωή" ειπώθηκε εξαίσια. Όπως πάντα.
Χρύσα Φωτοπούλου
