Μια φορά κι έναν καιρό, μια παρέα αγοριών, αποφάσισε να πάρει μια μαύρη κωμωδία και να κατέβει σε ένα απ’ τα κεντρικότερα θέατρα της Αθήνας, στοιχηματίζοντας πως άμα κάτι το πιστεύεις πολύ, δε μένει παρά να κάνεις κι όλους τους άλλους να το πιστέψουν: παραγωγό, κοινό και κριτικούς.
Τέτοιον καιρό, πριν ένα χρόνο, οι παραστάσεις θριάμβευαν, το χειροκρότημα παραήταν θερμό, οι «αυλαίες» παραήταν πολλές, τα σχόλια παραήταν καλά και το κοινό στο θέατρο ''Αθηνών'' παραήταν νεανικό. Η παρέα λίγο έλειψε να πιστέψει, πώς ο κόσμος της κάνει πλάκα. Ο «Πουπουλένιος» του «τρομερού παιδιού» του βρετανικού θεάτρου, Μάρτιν Μακ Ντόνα, μίλησε για την επανάσταση μέσα μας και, ταυτοχρόνως, επαναστάτησε στην καρδιά της θεατρικής Αθήνας.
Την έκανε να σταματήσει για λίγο, να ψάχνει το παυσίπονο της κρίσης της, μέσα σε θεάματα - υπερπαραγωγές, αστραφτερά κοστούμια και χαρμόσυνες μουσικές. Πρότεινε μια «εναλλακτική ψυχοθεραπεία», ίσως πιο επίπονη, πιο ειλικρινή, ωστόσο αποτελεσματική, μ’ ένα έργο που αποφασίζει πως «δεν υπάρχουν ενήλικες», που σε καλεί να αναλάβεις την ευθύνη του όποιου δημιουργήματός σου, που σε προκαλεί να γυρίσεις σε όλα όσα άφησες ανοιχτά. Οι Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Νίκος Κουρής, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος και Γιώργος Πυρπασόπουλος, μετά από την sold out πρώτη χρονιά, ας συνειδητοποιήσουν επιτέλους, πως οι «πουπουλένιες» στιγμές, δεν τελειώνουν εδώ.
