Της Χρύσας Φωτοπούλου
Μαρία Πρωτόπαππα.
Η φράση "ο τάδε έχει ταλέντο" δεν εντυπωσιάζει με την πρώτη, γιατί ακούγεται συχνά. Οπότε πλανάται μια μικρή καχυποψία. Το ίδιο συμβαίνει και με τους χαρακτηρισμούς, τα διάφορα κατηγορούμενα που ακολουθούν το "είμαι-είναι". Το πρώτο ξάφνιασμα έρχεται, όταν ειπωθεί κάτι του τύπου "δε μασάει αυτός" ή "ξέρει να είναι αυθύπαρκτος", "ξέρει να απέχει και να συμμετέχει", "δε θεωρεί ότι έφτασε στο τέρμα, άρα συνεχίζει ακάθεκτος".
Η Μαρία Πρωτόπαππα εκτός από ταλαντούχα ηθοποιός είναι και υπεύθυνη του ταλέντου της. Δεν το σκορπίζει, το νοιάζεται. Δεν υπάρχει γι' αυτό, υπάρχει για όλα τα υπόλοιπα που οδηγούν σε αυτό. Έχει 234 τρόπους να είναι εύθραυστη (και βάλε), 456 τρόπους να είναι χαλύβδινη, 645 τρόπους να αιωρείται, να πατάει στη γη, να είναι χαμηλόφωνη, να υποφέρει, να το δείχνει και να μην το δείχνει. Και έχει και πολύ κρυμμένο πράγμα που θα το ελευθερώσει, όταν παίξει ένα μικρό χαμίνι, έναν φίλο του Όλιβερ Τουίστ, που είναι και το απωθημένο της.
Πόση εντύπωση μου έκανε αυτό, χαμίνι-χαμίνι-χαμίνι-ένα χαμίνι! Μου είπε η Σ. "είναι αξιέπαινη και γι' αυτό τον σκηνικό χαμαιλεοντισμό που διαθέτει". Μου άρεσε η μεταφορά. Την ίδια μέρα πληκτρολόγησα τη λέξη χαμαιλέοντας, μηχανικά, στη μηχανή αναζήτησης: Ο Χαμαιλέοντας είναι ερπετό το οποίο έχει την ικανότητα να αλλάζει χρώμα ανάλογα με τον περιβάλλον του. Το να είσαι ένας παραγωγικός χαμαιλέοντας, θέλει τρόπο και χάρισμα.
Αλλά αυτό η google δεν το έγραφε..πουθενά.
Μαρία Καβογιάννη.
Τι ωραία που όρμησε στα πράγματα -είχε αφήσει και τις τάξεις και τα σχολεία, κάνοντας κάτι "ανάγωγο" για τη δεκαετία του '80: "υβρεολόγησε" απέναντι στο δημόσιο και πήγε να γίνει θεατρίνα στου Κουν. Και όλα καλά. Είχε τον τρόπο της και την πρότασή της.
"Υποδύεται", ας πούμε, τη συφοριασμένη όπως μόνο μια γαλήνια φύση μπορεί να την υποδυθεί. Έχει μέσα της σε ξεκάθαρη κατάταξη τα ζεύγη των αντιθέτων, γι' αυτό τα καταφέρνει. Πού το ψιλοέχασε; Όταν καθιέρωσε μια πηγή παροχής ύφους. Δεν υπάρχει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας του ρόλου, ούτε το υφολογικό του στίγμα, ούτε το όνομά του. Όλοι οι ρόλοι είναι "Μαρία". Γελούν, κλαίνε, κάτω, πάνω, εσωστρέφεια, εξωστρέφεια, πολύ, λίγο. Είναι ίδια παντού, ενώ μπορεί καταπληκτικά και το έχει αποδείξει στο παρελθόν, για το αντίθετο.
Και τώρα-τώρα γίνεται λόγος επειδή από την μεριά μας, υπάρχει αίσθημα τρελό και όταν αγαπάς.... Μη λέω τα αυτονόητα. Αν ζούσε ο Κουν, που της είχε αδυναμία, θα της το' λεγε "άσε παιδί μου, τα πασαλείμματα. Δε σου 'δωσα τυχαία ατάκες στην Επίδαυρο, ενώ ήσουν πρωτοετές..ψαράκι!" ή η γιαγιά της, μια φοβερή προσωπικότητα που έγινε δασκάλα στα 16 της χρόνια. Αλλά και ο δασκαλίστικος, δεύτερος εαυτός της, αυτός που θα βάλει τιμωρία ένα εφησυχασμένο ταλέντο. Έ Μαρία;
Διαβάστε επίσης:
Plus or minus? 25/9/2014 με Κ. Καραμπέτη και Μ. Ντενίση
Plus or minus? 26/9/2014 με Ξ. Καλογεροπούλου και Λ. Κιτσοπούλου
Plus or minus? 27/9/2014 με Ρ. Χαραλαμπίδη και Α. Παπαδημητρίου
Plus or minus? 28/9/2014 με Δ. Κατρανίδη και Μ. Παπακωνσταντίνου
