Σήμερα πήγα το νυφικό μου για επισκευή. Περίμενε ήσυχο και χαλασμένο μέσα στην θήκη του. Ξηλώθηκε η ραφή κάτω από το στήθος. Και πίσω στην ράντα. Και στο στρίφωμα. Και στην μέση. Και όσο και να το μαζεύω όλο ανοίγει και ξηλώνει και θαμπώνει. Σήμερα που το έβγαλα πάλι από την ντουλάπα και παρατηρούσα τις φθορές του, σκέφτηκα για λίγο τα παπούτσια των χορευτών. (Οι χορευτές ξέρουν να λιώνουν για χρόνια στα πόδια τους τα ίδια ζευγάρια).
Και όσο και να θέλουν ν’ αλλάξω κοστούμι, εγώ θέλω αυτό. Αυτό που ήταν μαζί μου και πάνω μου και κολλητά και δεν με άφηνε να πάρω ανάσα και μέτραγε μαζί μου όλες τις ανάσες. Αυτό που σκούπισε τον ιδρώτα τον δικό μου και των άλλων, που έχει πάνω σταγόνες εβαπορέ με χρώματα ζαχαροπλαστικής και λιωμένο μεικ απ. Αυτό που υπέμενε μαζί μου πρόβες, πρόβες, πρόβες, γενικές πρόβες, πρεμιέρες , παραστάσεις, παραστάσεις ταξίδεψε σε πορτ μπαγκάζ και καρότσες και σιδερώθηκε γύρω στις εκατό φορές από την Δέσποινά μου, την μαμά μου κι εμένα.
Αυτό θέλω και τώρα που χειμωνιάζει και η Γέρμα θα ανέβει άλλα καινούρια σκαλιά, σε άλλο θέατρο. Θέλω αυτό. Το τοτέμ μου. Να βρει το σώμα μου συνοδοιπόρο απ’ τα παλιά. Και σημείο σταθερό να φωτίζει τα καινούρια.
Γέρμα του Φ.Γ.Λόρκα από 6 Οκτωβρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο θέατρο Βικτώρια, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Σκηνοθεσία Λίλη Μελεμέ.
* Η Μυρτώ Γκόνη είναι η Γέρμα
