Ο ηθοποιός είναι ο καλλιτέχνης που συμμετέχει σε θεατρική παράσταση ή σε κινηματογραφικό, τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό έργο και ερμηνεύει ρόλο. Η λέξη είναι σύνθετη από το ρήμα ποιώ και το ουσιαστικό ήθος που στην Αρχαία Γλώσσα σήμαινε χαρακτήρας. Ηθοποιός σημαίνει αυτός που φτιάχνει - υποδύεται- κάποιον χαρακτήρα.
Από τα άδυτα της σκέψης των απανταχού γονέων:
1. Οι ρεαλιστές: Εργασιακή αβεβαιότητα (μόνο εδώ;), απόλυση-πρόσληψη 2 φορές τον χρόνο (αν είσαι από τους τυχερούς), εξαντλητικά ωράρια (πάλι, αν είσαι από τους τυχερούς). Σε ευθύ λόγο: "Επάγγελμα: άνεργος. Το δέχεσαι εσύ αυτό; Και πες δουλεύεις (λέμε τώρα), μπορείς σε αυτούς τους ρυθμούς να κάνεις οικογένεια; Τα παιδιά δε θέλουν νταντάδες, θέλουν τους γονείς τους".
2. Οι συντηρητικοί: Περίεργος χώρος, χμχμ, εκμετάλλευση, συμβιβασμοί, ιδιοτέλεια. Σε ευθύ λόγο: "Παλιοχώρος. Ο θάνατός σου, η ζωή μου. Ξέρεις τι θα δουν τα μάτια σου; Ρώτα κανα μεγαλύτερο άνθρωπο. Ο τάδε της τάδε τα παράτησε τον δεύτερο χρόνο. Τρανταχτό παράδειγμα. Συζήτα μαζί του".
3. Οι ρομαντικοί: Πολλή κακία, πολύς φθόνος, πολλά κρυμμένα συμφραζόμενα. Σε ευθύ λόγο: "Πού πας να μπλέξεις; Εσύ μεγάλωσες σε περιβάλλον αγάπης, συνήθισες στην αγάπη. Ξανασκέψου το. Γλυκό μου παιδί."
4. Οι "τι θα πει ο κόσμος": Το χαρτί, το δημόσιο, η τακτοποίηση, η εικόνα. Σε ευθύ λόγο: "Τι;; Θέατρο; Αν δεν έχεις ένα χαρτί πανεπιστημίου στο χέρι, είσαι ένα τίποτα. Πήγαινε πρώτα απ' τη Νομική, να 'χουμε να λέμε και εμείς, και μετά κάν' το κέφι σου. Κάτι σαν πάρεργο, ας πούμε".
5. Οι εγωιστές: Δεν ασχολούμαι, δεν παίρνω θέση, κάνε ό,τι θες. Σε ευθύ λόγο: "Θες να πεθάνω; Θες να μαραζώσω που θα σε βλέπω να φθείρεσαι απ' τα άγχη και την καταπίεση; Αν το θες, κάντο. Αλλά να ξέρεις: θα την πεθάνεις τη μάνα σου. Και τον πατέρα σου, φυσικά. Και την κοινωνία που σε ήθελε επιστήμονα".
Αυτά, που λέτε...
Χρύσα Φ.
