Τι κάνουν οι ήρωες των παραμυθιών, όταν το παραμύθι τελειώνει και το βιβλίο κλείνει; Με απασχολούσε κάποτε. Και την Έρση Νιαώτη απασχολούσε γι' αυτό έκατσε και έγραψε το έργο "Χάνσελ και Γκρέτελ: Το μυστικό του Σοκολατόδεντρου" που θα δούμε στο Μικρό Παλλάς, από 18 Οκτωβρίου. "Το μυστικό της Απόλαυσης- δεν κρύβεται σε κάποια συνταγή ή στην ακρίβεια των υλικών, αλλά στη διαρκή αναζήτηση, την αλληλοβοήθεια και τη δύναμη της αγάπης." Και όποιος το καταλάβει πρώτος παίρνει δώρο, τι άλλο; ένα σοκολατόδεντρο.
Το κείμενο αυτό επρόκειτο να γραφτεί κατά τη διάρκεια της πρόβας. Το οποίο δεν θα ήταν απολύτως σωστό, προφανώς, καθώς θα έπρεπε μάλλον η προσοχή μου να εστιάζεται πάνω στη σκηνή και όχι στην οθόνη.
Αλλά αυτό το οποίο συμβαίνει πάνω στη σκηνή είναι κάποιες στιγμές τόσο συγκνητικό, που θα έπρεπε να περιγραφεί την ώρα που συμβαίνει. Γράφοντας ένα έργο, παίζεις με έναν τρόπο όλους τους ρόλους στο μυαλό σου. Είναι φορές που όλα προκύπτουν αβίαστα και άλλες που μόνο σβήνεις όλα αυτά που για ώρες έγραφες. Κάποια στιγμή, σχεδόν ποτέ στην πραγματικότητα, το κείμενο φτάνει στην τελική του μορφή. Και φτάνει η ώρα εκείνη, που ο συγγραφέας, ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί δημιουργούν την παράσταση.
Χωρίς τους ανθρώπους, το έργο από μόνο του δεν έχει επί της ουσίας αξία, παρά μόνο λογοτεχνική, και αν.. Οι άνθρωποι ζωντανεύουν το χαρτί. Κοιτώντας το θέατρο, ο σκηνοθέτης Στάυρος Στάγκος δημιουργεί εικόνες και περιγράφει, γελάει, δίνει οδηγίες και ακούει πάντα..ένα δικό του τηλεφώνημα άλλαξε ξαφνικά τη ζωή μου, τον Μάιο. Τον ευχαριστώ..Η Αγγελική, η πιο Γκρέτελ που γίνεται από την πρώτη ανάγνωση και κάθε μα κάθε δευτερόλεπτο πρόβας. Ο Πάρις, Χάνσελ σου τραβάει το βλέμμα, με κάνει και γελάω πολύ, αυτοσχεδιάζει, και πιστεύω ότι γελάει κρυφά. Η Ισιδώρα, που με παίρνει τηλέφωνο τα βράδια να μου κάνει φάρσες και στους τρεις ρόλους της λάμπει, με έναν ειδικό τρόπο. Η Μαρία, ξεδιπλώνεται σιγά σιγά, και ξαφνικά βλέπεις κάτι που δεν περίμενες ποτέ. Ο Σταύρος ο μικρός, για να τους ξεχωρίζω ερμηνεύει τον αγαπημένο μου ρόλο του έργου, όπως υπήρχε στο κεφάλι μου. Ο Έκτορας..ο Έκτορας, με ένστικτο και φωνή τόσο ξεχωριστή μόνο απολαυστικός. Και η Φωτεινή, που ψάχνει συνεχώς, με ευαισθησία τόσο εμφανή και ξεχωριστή, ένα μικρό Αστερόπαιδο..και όχι μόνο.
Η Μαρίνα, με τη μουσική της..τα τραγούδια μικρά αριστουργήματα..( νομίζω)
Η Στέλλα, δυναμική και χειμαρρώδης πάντα, μας ταίζει αποξηραμένες μπανάνες,και στήνει τις χορογραφίες..
Ο Κωνσταντίνος, παλιός γνώριμος από τα χρόνια του Πανεπιστημίου, έφτιαξε ένα τρελό σκηνικό, είχε πάντα μία ιδέα και του έχω αδυναμία..εκεί δίπλα του και η Μαρία..
Η Τζίνα σαρωτική, σαν τα κοστούμια της.
Ο Πάνος, πάντα εκεί στις τελευταίες πρόβες,πρέπει να πειστεί να πει την ατάκα του.
Η Γεωργία και η Γεωργία ξανά. Σαν να ζουν στο Μικρό Παλλάς. Γνωρίζουν τα πάντα.
Ο Νίκος θα φωτίσει, ο Κώστας διδάσκει τα μαγικά του, δεν μας αφήνει να αποκαλύψουμε τίποτα..
Θα αποκαλυφθούν όλα στην παράσταση..Χάνσελ και Γκρέτελ: Το Μυστικό του Σοκολατόδεντρου, λοιπόν. Και τα συναισθήματά για όλους τους ανθρώπους είναι έντονα.
Περιμένω με αγωνία και τους ευχαριστώ όσο τίποτα, που δίνουν ζώη στο χαρτί, ή για να είμαι ειλικρινής, στην οθόνη.
Έρση
*Χρύσα Φωτοπούλου
Διαβάστε επίσης:
Η Φωτεινή Αθερίδου γράφει για το δικό μας "Σοκολατόδεντρο"
Θέλω "Σοκολατόδεντρο", τώρα: Της Χ. Φ
