Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, o μεγάλος μας κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφο, σήμερα έχει γενέθλια. Γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1934. Είναι γιος του τενόρου Μιχαήλ Κωνσταντίνου και της ηθοποιού Νίτσας Φιλοσόφου. Μεγάλωσε στην πλατεία Βάθη, ανάμεσα σε πολλούς οίκους ανοχής και ακολουθούσε τους γονείς του από παιδική ηλικία σε διάφορα θεατρικά τουρνέ στην επαρχία. σε συνέντευξή του του στον Βασίλη Μπουζιώτη αναφέρει: «Με σκηνικό τους δεκάδες οίκους ανοχής που υπήρχαν γύρω- γύρω και με τη σκιά της Κατοχής των Γερμανών μου άρεσε να μαζεύω παιδιά και να τους λέω ιστορίες που έβγαζα απ’το μυαλό μου. Άφηνα την φαντασία μου να οργιάζει και με παρακολουθούσαν με ανοιχτό το στόμα. Μου άρεσε αυτό. Μου άρεσε να κρέμονται απ’τα χείλη μου και να ακούνε τις ιστορίες μου. Ήταν το πρώτο κοινό μου που με έκανε να ασχοληθώ με το θέατρο!»
Κατά δήλωση του, μια μέρα τον ρώτησε η μητέρα του, αν θέλει να γίνει ηθοποιός και αυτός απάντησε "ναι". Έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο αλλά τον απέρριψαν ως "εντελώς ατάλαντο". Τελικά κατέληξε στο θέατρο τέχνης του Κάρολου Κουν.
Ο νεαρός τότε Γιώργος ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι, στα χρόνια που πέρασαν υπηρέτησε με συνέπεια και διακρίθηκε σε όλα σχεδόν τα είδη του θεάτρου. Εκτός, όμως, από το θέατρο, ο Κωνσταντίνου κατέγραψε σημαντική πορεία και στον κινηματογράφο. Και ποιος δε θυμάται μεγάλες επιτυχίες όπως «Η δε Γυνή να Φοβείται τον Άνδρα», «Χτυποκάρδια στο Θρανίο», «Ξύπνα Βασίλη», «Καλώς Ήλθε το Δολάριο» και άλλες τεράστιες εμπορικές και – πρωτίστως – καλλιτεχνικές επιτυχίες.
Ασχολήθηκε παράλληλα πάνω από 30 χρόνια με την τηλεόραση και όπως ο ίδιος λέει: "Το θέατρο είναι η σύζυγός μου, αλλά η ερωμένη μου είναι η τηλεόραση. Τις αγαπούσα και τις δύο".
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι χορτασμένος καλλιτεχνικά, αλλά κάνει ακόμα όνειρα, όπως όλοι οι μεγάλοι που κρύβουν μέσα τους ένα μικρό παιδί. Θέλει να παίξει τον Βασιλιά Ληρ και τον Ριχάρδο. Το onlytheater τού εύχεται χρόνια πολλά και να πραγματοποιήσει σύντομα τις επιθυμίες του, γιατί το αξίζει!
