To stand up comedy έχει εδώ και πολλά χρόνια φανατικούς υποστηρικτές που σχεδόν με ευλάβεια το στηρίζουν και το ακολουθούν. τα τελυταία χρόνια όμως το stand up κερδίζει ολοένα περισσότερους φίλους. Ένας ειδικός του είδους, ο Γιώργος ο Χατζηπαύλου, ένας από τους τους πρώτους stadn up comedians, γράφει για το onlytheater.
Stand up comedy: Ένα μικρόφωνο, ένα φως, μία σκηνή (μικρή συνήθως)
Η κωμωδία στην πιο απλή, αλλά ταυτόχρονα και πιο σύνθετη μορφή της. Ένας άνθρωπος με τρεις καλλιτεχνικές υποστάσεις: σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ηθοποιός. Ένα είδος κωμωδίας με μακρά παράδοση στις αγγλοσαξονικές χώρες που μετρά 20 χρόνια παρουσίας στην Ελλάδα, τα περισσότερα από αυτά αθόρυβα, αλλά με φανατικό κοινό που μεγαλώνει σταθερά, ειδικά τα τελευταία 5 χρόνια.
Οι "Νύχτες κωμωδίας" της Λουκίας Ρικάκη ήταν η παράσταση που έδωσε όνομα στη φόρμα κωμωδίας που περιλάμβανε έναν άνθρωπο να μιλά στο κοινό, όντας ο εαυτός του κι όχι κάποιος ρόλος, με ένα μικρόφωνο κι ένα φως πάνω του. Στοιχεία του είδους ενσωμάτωναν μέχρι τότε στην πρόζα τους τόσο ο Χάρι Κλιν (ο οποίος έχει δουλέψει σαν stand up comedian στην Αμερική) όσο κι ο Τζίμης Πανούσης. Στις μπουάτ και τις παραστάσεις επιθεώρησης υπήρχαν αρκετοί ηθοποιοί που λειτουργούσαν με τρόπο οικείο στη λογική του stand up comedy και ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα υπόλοιπα καλλιτεχνικά δρώμενα της βραδιάς. Η τακτική αυτή είναι και μία, κατά κάποιο τρόπο, συνέχεια σε αυτό που θεωρείται προπομπός του είδους και δεν είναι άλλο από τα μπουλούκια των αρχών του προηγούμενου αιώνα τα οποία διέθεταν παρουσιαστή που κρατούσε το κοινό με αστεία μέχρι να ετοιμαστεί το επόμενο “νούμερο” που θα παρουσίαζε η ομάδα. Ο Μάρκ Τουέιν μάλιστα είναι ένας από εκείνους που έγραφαν χιουμοριστικά κείμενα για τους παρουσιαστές στα μπουλούκια.
Όμως η πρώτη φορά που παρουσιάστηκε στην Ελλάδα μία παράσταση κάτω από τον τίτλο “stand up comedy” και περιεχόμενο το οποίο ως προς την φόρμα του ήταν ακριβώς όπως το αντιλαμβάνεται ο μέσος θεατής στην Αγγλία, την Αμερική και άλλες χώρες με γνώση και οικειότητα με το είδος αυτό, ήταν το 1994 με πρωτοβουλία της Λουκίας Ρικάκη. Αυτό που ονομάστηκε "Νύχτες Κωμωδίας". Το πρώτο comedy club στην Ελλάδα με παρουσία για αρκετά χρόνια.
Οι περισσότεροι κωμικοί του είδους ξεκίνησαν εκεί κι όταν αρκετοί από αυτούς αποφάσισαν να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο το είδος άρχισε να ακούγεται όλο και περισσότερο. Μπήκε σε θέατρα, μουσικές σκηνές, στήθηκαν παραστάσεις σε χώρους που προσάρμοσαν το πρόγραμμά και την διαρρύθμισή τους ώστε να μπορούν να φιλοξενούν τέτοιες παραστάσεις, άρχισαν να γράφουν περιοδικά κι εφημερίδες, έγιναν ρεπορτάζ από τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς – σε αντίθεση με την τηλεόραση, το ραδιόφωνο πάντα αντιλαμβάνεται καλύτερα την εποχή κι αρκετοί από τους κωμικούς είχαν ή έχουν δικές τους επιτυχημένες εκπομπές, ενώ οι τηλεοπτικές απόπειρες και προτάσεις είναι σαφώς λιγότερες. Το κυριότερο όμως είναι ότι προσέλκυσε νέους ανθρώπους ώστε να μπορούμε σε λίγα χρόνια να μιλάμε για την Ελληνική σκηνή του stand up comedy.
Δύο σημαντικές κινήσεις είναι το φεστιβάλ stand up comedy για νέους κωμικούς - φέτος θα πραγματοποιηθεί το 4ο φεστιβάλ και είναι μια συνεργασία του Πολύτροπο Τέχνης και του comedylab.gr – και το γεγονός ότι κάθε εβδομάδα νέοι κωμικοί δοκιμάζουν τα κείμενά τους σε ανοιχτές παραστάσεις, τα λεγόμενα open mic που διοργανώνονται από νέους και παλιότερους επαγγελματίες τους χώρου. Αυτά σε συνδυασμό με ορισμένες σόλο παραστάσεις που ανεβαίνουν κατά τη διάρκεια της σεζόν εδώ και μερικά χρόνια έχουν αυξήσει το ενδιαφέρον και την προσέλευση του κοινού.
Σαφώς έχει παίξει ρόλο το ίντερνετ που έφερε το κοινό πιο κοντά στους κωμικούς μέσα από δείγματα της δουλειάς τους αλλά και η συνεχής παρουσία σε εβδομαδιαία βάση παραστάσεων σε πολλές περιοχές της Αθήνας αλλά και στην επαρχία. Στόχος πια είναι η μαζική αποδοχή και η ένταξη του stand up comedy στις βασικές επιλογές ψυχαγωγίας του κόσμου. Και λογικά είναι θέμα χρόνου.
Πάντα απέναντι σε κάτι διαφορετικό ή νέο υπάρχει σκεπτικισμός και επιφυλακτικότητα, αλλά αυτό που με σιγουριά μπορώ να δηλώσω, όχι ως κωμικός αλλά ως θεατής του είδους, είναι ότι σε μια καλή παράσταση stand up comedy γελάει κανείς περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μορφή κωμωδίας.
