Ξέρετε ότι πίσω από τη σκηνή και δη στα μεγάλα θέατρα υπάρχει ένας ολόκληρος μηχανισμός και πολλοί άνθρωποι που συμβάλλουν στο να "τρέξει" σωστά και χωρίς λάθη μια παράσταση; Ο Λευτέρης Κώτσης, που εργάζεται ως υπεύθυνος σκηνής και παραγωγής, μας μίλησε για την ιδιότητά και τις αρμοδιότητες του.
Αν έπρεπε να δώσω έναν τίτλο στη δουλειά μου δε θα ήταν άλλος από το θεατρικό έργο του Andrew Cowie "Η ζωή μου στην τέχνη".
Παρά το γεγονός ότι ένας οδηγός σκηνής ή διευθυντής παραγωγής - διττή η δική μου ιδιότητα και συχνά ιδιότητες αλληλένδετες στους ανθρώπους με τα μαύρα ( αυτό αποτελεί μετάφραση βρετανικού αστείου των ανθρώπων που δουλεύουν πίσω απ'την σκηνή κατά τη διάρκεια μιας παράστασης, υποχρεωμένοι να φορούν μαύρα για να είναι δυσδιάκριτοι ή δυνατόν αόρατοι, όταν κινούνται πίσω απ'τη σκηνή ή και πάνω στη σκηνή σε αλλαγές σκηνικού, ή στις απεχθείς, αλλά δυστυχώς όχι τόσο σπάνιες περιπτώσεις ανάγκης).
Η δουλειά μας είναι κυριολεκτικά προσαρμογή στην εκάστοτε συνθήκη και κλίμακα του θεάματος που καλούμαστε να στηρίξουμε. Μπορεί κάποτε να είναι ο συντονισμός των φώτων, των ήχων και των μηχανισμών σκηνής και για να ακριβολογήσω των ανθρώπων που χειρίζονται τα μέσα αυτά (θα ήταν αδύνατο να είμαστε πανταχού παρόντες και τα πάντα εκτελούντες).
Άλλοτε, η παρακολούθηση των προβών, η καταγραφή των αναγκών που προκύπτουν και η άμεση επίλυσή τους με ή χωρίς τη βοήθεια άλλων εμπλεκομένων συντελεστών, εξαρτάται πάντοτε από την κλίμακα του θεάματος, η μέριμνα για την ασφάλεια των συντελεστών, η ομαλή επικοινωνία των ζητούμενων από το σκηνοθέτη προς τον παραγωγό και αντιστρόφως.
Κανείς νομίζει πως η δουλειά αυτή είναι μόνο η τεχνική υποστήριξη, ή ο συντονισμός διαφορετικών τεχνικών ομάδων που στοχεύουν στην εκπλήρωση των αξιώσεων του σκηνοθέτη ή του παραγωγού. Στην πραγματικότητα όμως πολύ συχνά σχετίζεται ή μπλέκεται και με την καλλιτεχνική δημιουργία, αφού ένας έμπειρος και κατ' επέκταση καλός stage manager ή συντονιστής παραγωγής οφείλει να είναι σε θέση να προτείνει τέτοιες λύσεις για τα τεχνικά ζητήματα που συχνά όχι απλώς συμπορεύονται με το σκηνοθετικό όραμα, αλλά προτείνουν και μια άλλη σκηνοθετική οπτική, κατά το "ανάγκη τέχνας κατεργάζεται-παράφραση του πενία τέχνας κατεργάζεται".
Ένα ακόμα κομμάτι της παραγωγής και συνήθως το δυσκολότερο για όλους μας, είναι η ψυχολογική και ηθική συμπαράσταση στο σκηνοθέτη, καθώς εκείνος είναι που καλείται να καθησυχάζει και να νταντεύει τους ηθοποιούς όμως κι αυτός χρειάζεται αντίστοιχα τη δική του νταντά που θα τον ημερεύει και θα του λέει πως όλα θα γίνουν, αφού πάντα γίνονται με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. (Εμάς ποιος θα μας νταντεύει;)
Πέρα απ' όλα, η δουλειά αυτή είναι εξαιρετικά γοητευτική, καθώς είμαστε εκεί για να φροντίζουμε, να υπηρετούμε, να συμβουλεύουμε και να μαλώνουμε τους ανθρώπους εκείνους που σε λίγο θα θαυμάσουμε και θα χειροκροτήσουμε.
