Όταν λες στην Ηλιάνα Μαυρομάτη πόσο καλή είναι, χαμηλώνει το βλέμμα. Όταν της μιλάς για επιμονή και δύναμη, σηκώνεται στις μύτες των ποδιών. Η τελευταία της φράση, πάντα, στα ίνμποξ και μέιλ είναι "Στέλνω αγνωνιστικούς χαιρετισμούς". Το ίδιο και εδώ, στο παρακάτω κείμενο.
Λοιπόν: "Γεννήθηκα ένα καλοκαίρι στον Παράδεισο Αμαρουσίου. Αργότερα, και μετά τις γνωστές ιστορίες με τα μήλα και τις λοιπές αμαρτίες, μετά από φλερτ με τη Φυσική και την Αγγλία, βρέθηκα να σπουδάζω θέατρο στη σχολή του Διαμαντόπουλου. "Μπας και ξανακερδίσω εκείνη τη θέση στην Εδέμ" σκέφτηκα. Ευτυχώς για μένα, βρέθηκαν δάσκαλοι και συνεργάτες που με φώτισαν και με βοήθησαν να διευρύνω το στόχο μου, πέρα απ' την ενοχή και την κάθαρση. Κάποιοι απ' αυτούς, άλλοι επί σειρά ετών κι άλοι για λίγες μέρες, υπήρξαν οι Στέλιος Παυλίδης, Ελένη Σκότη, Θωμάς Μοσχόπουλος, Κώστας Φιλίππογλου, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Φιλαρέτη Κομνηνού, Άννα Μάσχα, Στέλιος Μάινας και πολλοί, άξιοι νεότεροι συμπαίκτες.
Φέτος, θα έχω τη χαρά να περάσω το χειμώνα στο θέατρο Πορεία, συμμετέχοντας στις παραστάσεις "Μεγάλη Χίμαιρα" σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου, και "Η γυναίκα απ' τα παλιά" σε σκηνοθεσία Έλενας Καρακούλη.
Έχω, επίσης, (τρομάρα μου) τη χαρά και την τιμή, να σκηνοθετώ τους συναδέλφους μου στην ομάδα "Χαμαιλέων" στην παράσταση "Κίσκα", που θα ανέβει στο θέατρο Beton7, το Μάρτιο.
Παιδιά, Αγωνιστικούς χαιρετισμούς..
Να έχουμε όλοι δύναμη και όρεξη.
Χρύσα Φωτοπούλου
