Η Εύα Κοτανίδη φέτος επαναλαμβάνει για δεύτερη χρονιά το "Woman" σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη στο θέατρο Ροές, μια παράσταση αφιερωμένη στις γυναίκες, και γράφει για το onlytheater
Είναι τελικά δεδομένες η ισότητα και η ελευθερία; Κι αν ναι, πως τις διαχειριζόμαστε οι κυρίες στη δυτική μεριά του πλανήτη;
Ως γυναίκα της Δύσης, έχοντας πολύ έντονα αυτή τη σκέψη στο μυαλό μου, κοίταζα γύρω μου και μας έβρισκα μπερδεμένες, θυμωμένες και, αν και πιο ελεύθερες από ποτέ, δυσαρεστημένες.
Από την άλλη βλέπω, ακούω, μαθαίνω συνέχεια για γυναίκες στην Ανατολή που υποφέρουν ακόμα μια ασύλληπτη, μη αναστρέψιμη καταπίεση.
Πώς είναι δυνατόν;
WOMAN. Μια παράσταση για τη γυναίκα και την εξέλιξη της μέσα στην ιστορία.
Πώς έφτασε εδώ που είναι σήμερα; Τι κέρδισε με τον αγώνα της και πώς διαχειρίζεται στο σήμερα τα κεκτημένα της;
Η ιδέα αυτή γεννήθηκε πριν από 3 χρόνια. Μετά από ένα χρόνο έρευνας κι ένα χρόνο δουλειάς πάνω στη σύνθεση του επιλεγμένου υλικού νόμιζα ότι το κείμενο είχε πάρει την τελική του μορφή, ή σχεδόν. Μέχρι που ήρθε η στιγμή της πρώτης συνάντησης με τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη και τους υπόλοιπους συνεργάτες και μια νέα περιπέτεια ξεκίνησε.
Η τελική μορφή της παράστασης οφείλεται στο πάθος όλων των συνεργατών με το θέμα, στη δημιουργικότητά τους, την υπομονή και την επιμονή τους. Νιώθω ευγνώμων γιατί η ιδέα μου υλοποιήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αυτά τα τρία χρόνια δουλειάς πάνω στο project “WOMAN”είναι τα πιο συνειδητά της ζωής μου. Όσο για τους 4 τελευταίους μήνες κύησης πριν πρεμιέρα, ήταν απ' τους πιο δημιουργικούς της ζωής μου. Θα μου πεις, με σκηνοθέτη τον Αρβανιτάκη πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς;
Τώρα λοιπόν αυτό το μωρό θα μεγαλώσει στα δικά σας χέρια. Φερθείτε του με αγάπη γιατί απ' αυτήν είναι φτιαγμένο. Θα σας διασκεδάσει, θα σας συγκινήσει, θα σας θυμώσει, θα σας κάνει να γελάσετε, να ερωτευτείτε, θα σας ξαφνιάσει. Όπως ακριβώς θα έκανε μια γυναίκα.
