Μ' αρέσει αυτό το θέμα πολύ. Η απόλυτη αγάπη και από τις δύο μεριές. Όλα τα ακέραια συναισθήματα σε δρόμους μικρούς, ή τόπους μικρούς που γίνονται μεγάλοι. Τα μικρά μας ονόματα που μένουν στην αιωνιότητα σκέτα, άτονα, μπορεί και ανορθόγραφα.
Μια νέα θεατρική ομάδα. Η Ειρήνη, η Μυρτώ και ο Άρης διάβασαν τους "Μεγάλους δρόμους" και τις "Νυχτερίδες" της Λένας Κιτσοπούλου και θέλησαν να αφηγηθούν δύο ιστορίες, μέσα από το λόγο και την κίνηση των σωμάτων, τόσο σύγχρονες που φτάνουν να υπηρετούν διαχρονικές αξίες, στο επίκεντρο ο άνθρωπος και τα πάθη του.
Είναι η πρώτη δουλειά της νεοσύστατης ομάδας (το όνομά της θα το μάθουμε τις επόμενες μέρες) σε σκηνοθεσία Ειρήνης Φαναριώτη με την ίδια, τον Άρη Λάσκο και τη Μυρτώ Γράψα επί σκηνής και την Αμάλια Μπένετ στην επιμέλεια της κίνησης.
Χιλιάδες άνθρωποι εύχονται αυτή την ευλογημένη στιγμή που τα πάντα στήνονται στα θεμέλια της ποίησης. Συμβαίνει. Να είσαι πάντα σε θέση να την καταλάβεις. Αυτό πρέπει. Μόνο. Μην την προσπεράσεις. Σε παρακαλώ.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Ειρήνη Φαναριώτη, ομάδα
Βοηθός σκηνοθέτη: Νάντια Μαργαρίτη
Επιμέλεια κίνησης: Αμάλια Μπένετ
Φωτισμοί: Γιώργος Ταμπακάκης
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση : Sancho 003
Σκηνικά : Γεωργίνα Γερμανού
Κοστούμια: Ανδρομάχη Κατωπόδη
Παίζουν: Μυρτώ Γράψα, Άρης Λάσκος, Ειρήνη Φαναριώτη
*Από τις 17 Ιανουαρίου 2015, στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.
Χρύσα Φωτοπούλου
