Τον Άγγελο Τριανταφύλλου, αυτόν τον ιδιαίτερο μουσικό με τη βαθιά ευαισθησία, σίγουρα τον έχετε δει και επί σκηνής. Όμως με αφορμή το βραβείο που κέρδισε για τη μουσική του στην παράσταση " Δεκαήμερο" του Ν. Καραθάνου στα βραβείο κοινού του Αθηνοράματoς μίλησε στο onlytheater για τη μουσική σύνθεση στο θέατρο και για τις δικές του "διαδρομές".
Κάθε φορά που μπαίνω σε μια πρόβα, προσπαθώ να μην έχω τίποτα έτοιμο, καμία ιδέα, καμιά σχηματισμένη άποψη. Μετά στη διαδικασία, κάθε νότα προσπαθώ να μου προκύπτει από χειρονομίες, αισθήσεις και δράσεις ηθοποιών και συντελεστών. Αγαπώ πολύ τη ζωντανή εμπλοκή της μουσικής σε μια παράσταση, τον ακατέργαστο ήχο που μπορεί να προκύπτει από ηθοποιούς και όχι από μουσικούς, το χειροποίητο θέατρο και το χειροποίητο μουσικό θέατρο, και τη συγκίνηση όχι ως αυτοσκοπό, αλλά ως μέσο, ως εργαλείο.
Στο “Δεκαήμερο” όλοι οι συντελεστές, εμφανείς και αφανείς, προσπαθήσαμε να λειτουργήσουμε ως μια όμορφη ομάδα, χωρίς πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές για να πούμε κάποιες “πρώτες” αλήθειες για τον άνθρωπο και για τον έρωτα. Η μουσική ήρθε νότα νότα από την πορεία όλων μας σε αυτή τη γιορτή. Δομήθηκε ελεύθερα, αυτοσχεδιαστικά όπου χρειαζόταν και με βασικό γνώμονα να εκπνέει μαζί με κάθε ηθοποιό. Έτσι η μεγάλη χαρά μου είναι όταν άρχισα να διαπιστώνω ότι λειτουργεί και αυτή στην παράσταση σαν μια όμορφη αγκαλιά που μοιραζόμαστε με το κοινό και με όλους τους ηθοποιούς σαν ένα σώμα.
Για μένα το ερώτημα δεν είναι η μουσική στο θέατρο. Γιατί από μόνη της αυτή η διατύπωση φέρει έναν διαχωρισμό. Το ερώτημα είναι το θέατρο, του οποίου δομικό στοιχείο είναι η μουσική. Όταν η μουσική αντί για τσιμεντόλιθος του οικοδομήματος της παράστασης γίνεται άλλο ένα όμορφο έπιπλο του σπιτιού με αποσυντονίζει. Η απέραντη ομορφιά είναι ότι ένας συνθέτης στο θέατρο μπορεί να χρησιμοποιήσει ό,τι φόρμες, υλικά, κώδικες από την ατέλειωτη δεξαμενή της μουσικής ιστορίας επιθυμεί, χωρίς να πρέπει να δίνει εξετάσεις ορθότητας και να κάνει ασκήσεις ύφους, και από την άλλη χωρίς να μπλέκει με φτηνή δισκογραφία, media και βιομηχανία μουσικής. Το θέατρο προσφέρει το πεδίο ώστε να γυρίζω ως συνθέτης στις βασικές ανάγκες μου, στις βασικές μου αναζητήσεις και στις βασικές μου αγωνίες.
Τα τελευταία χρόνια στο θέατρο έχει αρχίσει να επικρατεί η σύνθεση πρωτότυπης μουσικής παρά την έλλειψη πόρων και τις εγγενείς δυσκολίες. Αυτό για μένα είναι από τα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα. Χαίρομαι να ακούω δουλειές συναδέλφων μου σε παραστάσεις και να δίνει ο ένας στον άλλο τη σκυτάλη, μπας και μπορέσουμε σταδιακά να σηκώνουμε τον πήχη ψηλότερα.
