Ο Άντερσεν κάποτε είπε: Έχω πολύ υλικό, συχνά μου φαίνεται σαν ο κάθε φράχτης , το κάθε μικρό λουλούδι να μου λέει: “Κοίταξέ με μόνο για μια στιγμή και αμέσως η ιστορία μου θα περάσει μέσα σ’ εσένα”, και έπειτα , αν έχω διάθεση, έχω την ιστορία.
Μίλησα με τον κ. Γράμψα, ενώ ήταν στο δρόμο. Ενώ, λοιπόν, περπατούσε, σταματούσε σε κόκκινα φανάρια και ξαναπερπατούσε ανάμεσα στον κόσμο, μου είπε τα εξής..
Φίλος σας ο Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν, κύριε Γράμψα..
Το έργο αυτό ("Η Βασίλισσα του Χιονιού") το πρωτοανέβασα το 2006, στο Δημοτικό Θέατρο της Πάτρας. Μου το είχε ζητήσει ο Θέμης Μουμουλίδης, που τότε ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής. Να κάνω, δηλαδή, τη διασκευή και να το σκηνοθετήσω. Από παραμύθι να γίνει θεατρικό κείμενο. Στη συνέχεια, ανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης, το 2008 και τώρα ανεβαίνει στο θέατρο "Τζένη Καρέζη". Ο Κώστας Καζάκος είναι δάσκαλος στη σχολή μας (Πράξη Επτά).
Ένας θίασος από μαθητές και απόφοιτους της σχολής, "Πράξη Επτά".
Τα παιδιά που παίζουν στην παράσταση είναι όλα από τη σχολή, από την "Πράξη Επτά". Ο λόγος που ανεβάζω αυτό το έργο δεν είναι ότι ήθελα να ξανανεβάσω ένα έργο που έχω ήδη κάνει δύο φορές, απλά ήθελα να βρω έναν τρόπο να παίξουν τα παιδιά αυτά και οι απόφοιτοί μας στο θέατρο. Το ίδιο είχα κάνει και πέρσι, με ένα έργο δικό μου, το "30 χρόνια ακριβώς". Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για τα παιδιά. Είναι εξαιρετικά όλα. Δε γίνεται να χάνουν τη ζωή τους ή να ξεροσταλιάζουν στις οντισιόν. Πρέπει όσο μπορούμε να τα βοηθάμε. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε. Να δημιουργούμε θιάσους που να δίνουν τη δυνατότητα σε νέους ανθρώπους να έρθουν σε επαφή με τη σκηνή. Τώρα με το έργο του Άντερσεν, τη "Βασιλιά του χιονιού", μετά με κάτι άλλο. Γιατί σίγουρα θα υπάρξει συνέχεια. Με κίνητρο την ευθύνη και την αγάπη που έχουμε γι' αυτό που κάνουμε, γινόμαστε και μεις οι ίδιοι δημιουργικοί.
Έτσι σκέφτεται ένας δάσκαλος. Ότι έχει την ευθύνη των μαθητών του.
Τουλάχιστον, αυτό συμβαίνει με μας. Δεν ξέρω, αν είναι χαρακτηριστικό γενικό όσων ασχολούνται με τη διδασκαλία. Εμάς μας ενδιαφέρει πολύ να χαρούν τα παιδιά. Τη δεύτερη Κυριακή, μετά την πρεμιέρα, που παίξαμε, το θέατρο ήταν γεμάτο. Ο θίασος κατενθουσιασμένος, ο κόσμος από κάτω να συμμετέχει. Μεγάλη χαρά.
Το μετά ποιο θα 'ναι; Είπατε "σίγουρα θα υπάρξει συνέχεια"..
Θα επαναλάβουμε το "30 χρόνια ακριβώς" γιατί πέρσι το κάναμε για 16 παραστάσεις, μόνο. Θα το επαναλάβουμε ή στο δικό μας θέατρο ή στο "Καρέζη". Μετά θα δούμε τι άλλο θα μπορέσουμε να κάνουμε. Αυτό που προσπαθούμε είναι να δώσουμε στα παιδιά τη δυνατότητα να κάνουν την "πρακτική" τους, να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Σιγά, σιγά θα δημιουργείται ένας πυρήνας και εμείς ως "Πράξη Επτά" θα ανεβάσουμε κι άλλα έργα. Αυτό με κεντρίζει, αυτό με κάνει δημιουργικό.
*"Η Βασίλισσα του Χιονιού" του Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν, στο θέατρο Τζένη Καρέζη.
Χρύσα Φωτοπούλου
