"Μισώ τα θύματα που σέβονται τους δήμιούς τους". Τις αδύναμες ομάδες που θα παραμείνουν αδύναμες γιατί
δέχτηκαν, αδιαμαρτύρητα, τη ζωή σε περιορισμένο τόπο, εκεί στο περιθώριο. Στο κείμενο του Σαρτρ "Η πόρνη που σέβεται" ο προβολέας είναι πάνω απ' το πρόβλημα, αναμμένος. Σου μένει μόνο να το συνειδητοποιήσεις και να το λύσεις.
Κυρία Φόνσου, το φαινόμενο του ρατσισμού, έτσι όπως προβάλλεται μέσα από το έργο του Σαρτρ, είναι η διαχρονική αρρώστια μιας κοινωνίας που αυτοκαταστρέφεται;
Ο ρατσισμός είναι ένα σύμπτωμα που υποβόσκει σε όλες τις κοινωνίες, διογκώνεται όμως τις περιόδους που οι κοινωνίες αυτές περνάνε μια κρίση.
Ποια είναι η ιστορία της Λίζυ;
Η Λίζυ είναι μια πόρνη, δηλαδή μια γυναίκα του περιθωρίου που όμως μέσα της υπάρχουν καλά στοιχεία, τα οποία δεν έχουν εξαφανιστεί. Δίνει μια μάχη με τη συνείδησή της στην προσπάθεια της να πει την αλήθεια και να βοηθήσει έναν, επίσης, αδύναμο άνθρωπο. Στο τέλος,, όμως ο φόβος και η αφέλεια κερδίζουν και δεν καταφέρνει να κάνει αυτό που ήθελε.
Γιατί διώκτης και πλούσιος πάνε μαζί, πάντα;
Θέλω να πιστεύω ότι δεν ήταν πάντα έτσι, δηλαδή ο κάθε πλούσιος να είναι διώκτης και ο κάθε διώκτης να είναι πλούσιος, αλλά όμως είναι γεγονός ότι όταν η εξουσία είναι διεφθαρμένη απαρτίζεται και από πλούσιος και από διώκτες.
Η Λίζυ αντιπροσωπεύει εκείνον που δειλιάζει μόλις συνειδητοποιεί ότι παγιδεύτηκε;
Σ΄ένα βαθμό είναι έτσι. Αλλά στην θεατρική μας παράσταση η Λίζυ δεν ανήκει στην κατηγορία αυτών που παραιτούνται.
Ποιος πραγματικά σέβεται;
Και η πόρνη και ο νέγρος σέβονται κάποια πράγματα. Σε αντίθεση με τους λευκούς εξουσιαστές, που πέρα απ΄τον εαυτό τους δε σέβονται τίποτε άλλο.
Η έννοια της ανώτερης ράτσας είναι "δουλειά" εκείνων που είναι "μανούλες" στην ψυχολογική βία. Το πιστεύετε;
Είναι γεγονός ότι αυτές οι έννοιες καλλιεργήθηκαν από ομάδες ανθρώπων που στόχο είχαν να αποκτήσουν οικονομικά οφέλη. Κι όλο αυτό το «πασπάλισαν» με ιδέες και το πλάσαραν σε αμαθείς και μισαλλόδοξες μάζες.
*Η παράσταση «Η πόρνη που σέβεται» με την Άννα Φόνσου θα παρουσιάζεται από τις 10 Δεκεμβρίου, στο θέατρο Άλμα, σε σκηνοθεσία Κώστα Βαγιανού.
Χρύσα Φωτοπούλου
